Verdriet

Je ziet het niet. Je hoort het niet. Maar de innerlijke traan blijft gaan. Een pijnlijk hart en je gevoel? Alsof bijna al je spieren verkrampen. Lippen trillen en soms wil je het uitschreeuwen, maar uit beleefdheid doe je het niet…

Het is kenmerkend bij iedereen. En wat is de tegenprestatie? Hoe druk je het weg? Lekker een zak paprikachips leegeten, of speculaas… Buikje vol, emotie ook. Alhoewel, je hebt weer even ergens van genoten. Misschien is de last zelfs voor even minder… Eventjes maar.

Huilend het bed in ’s avonds of toch niet? Stiekem tranen laten vallen op je kussen. Je hart voelt nog steeds als een zware steen en alles lijkt zwartwit met een grijs tintje. Als er iets bestaat, zoals een God, waar is het dan?!

Er moet een pleister geplakt worden… Er moet wat veranderen… Maar soms voelt het machteloos… Waarom heb ik dit?!

God zegt:

Mattheüs 11:28-30

[28] Als de lasten u drukken en u vermoeid bent, kom dan bij Mij. Ik zal u rust geven. [29] Voeg u naar Mij en wees mijn leerling, want Ik ben vriendelijk en nederig van hart. Bij Mij zult u diepe innerlijke rust vinden. [30] Wat Ik van u vraag is nooit te zwaar en de last die u voor Mij moet dragen, is licht.’

Heerlijk stukje evangelisatie, ik weet het, beste lezer, wat als je het eens probeert? Als je nog nooit voor God je handen gevouwen hebt, of lang geleden?

De Heer wacht op je om je te troosten. Om met je te praten…