Takkenzooi

Wát een takkenzooi! En dat wordt geschreven tijdens een zonnige lente achtige herfstige zaterdag. Wát een woordcombinatie he? Weet je dat we drie maanden voor het Sinterklaas, kerst en oud en nieuwfeest zitten? 2024 dat zomaar overgaat in 2025? Pfff… Beetje vroeg misschien, maar die drie maanden zijn zo voorbij. Een zonnig, naar winderige en waterkoude overgang. Voelt dat niet een beetje als de menselijke overgang, maar dat het uiteindelijk omgekeerd wordt?

Tuincentra waar de kerstdorpen al worden gebouwd en sommige al open zijn, pompoenen volop en oogstfeesten… We sluiten een jaar in een driemaandelijkse termijn af. De R zit weer in de maand en dat geeft langzamerhand ook meer takkenzooi op de weg. Oppassen dus! Verschillende kleuren in het bos, maar de voorspelling? Alles sterft af voor de winter! Kale takken en pepernoten op de weg…

Een jaar, een leven… Het loopt gewoon door en snel ook. Elk jaar weer dezelfde takkenzooi en elk jaar weer opvegen en opruimen. De bezem staat paraat. Talrijke natuurverschijnselen en elk jaar weer een ervaring rijker… Waar zijn we dit jaar op vakantie geweest? Hoeveel zijn we dit jaar rijker geworden? Of… is of was het een rotjaar. De tunnel nog niet uitgekomen?

De film des levens kent alle kanten. Soms inloggen, investeren en indien nodig ook loslaten. Alles digitaal en analoog. Het raampje, het appeltje of het robotje houden je bezig met alles. Veel waarvan we denken het belangrijk te vinden maar het eigenlijk niet is… Veertig, misschien vijfenveertig is een leeftijd om na te denken, de balans op te maken. Wat is goed, wat is fout. Hoeveel mooie takken hebben we opgeruimd, hoeveel bedorven? Wat kan er beter? Hier ga ik maar geen takkenzooi over schrijven. Soms kan het dat wel zijn is wat ik me voorstel.

Takkenzooi kan ook na een feest de uiting van de dronkenlui zijn. Het gespring, gejuich en de gezelligheid die om half één, misschien één uur is gestopt. De gemeente die bij zichzelf snauwt ‘wat een takkenzooi!’ Het evenement waarbij alles qua etiquette even wordt vergeten… Ach, we waren toch allemaal jong?! Of iets volwassener, want het leven moet toch een feest zijn? Al dat serieuze werkt dramatisch op je geweten.

Vol van glorie blijven we maken en opruimen… En soms heb je voldoende geschreven in een artikel, want anders eindigt dit ook in een takkenzooi 😉