Mentaliteit, wat is dat?

Beste lezer,

Stel je voor… Je fietst van je werk terug naar huis en je wordt in korte tijd twee keer in je gezicht gespoten met een bidon water. Wat ga je doen?

De eerste keer denk ik bij mezelf ‘oke, lekker dan!’, maar de tweede keer draai je toch om en probeer je de jongens te confronteren. Echter is er één probleem, want de meesten hebben e-bikes en ik heb nog een gewone fiets.

Ik riep nog ‘hé, kom eens terug!’ Ze zagen dat ik omkeerde en ze vluchtten toen weg een woonwijk in. Zoiets is gewoon erg laf! Na ze een stukje achterna te hebben gefietst ben ik ze uit het oog verloren en dat vond ik wel jammer…

“Is het nu ècht stoer?”

Als fietser bevind je je net zoals een automobilist in het verkeer en ik werd verblind omdat ik water in mijn ogen kreeg.

Jongeren lijken geen manieren meer te hebben lijkt het wel. Ze schelden, gaan niet voor je aan de kant of ze spuiten je onder met water… Wat is de rol van ouders hierin? Hoe is tegenwoordig een opvoeding bij jongeren?

“Waarom op zo’n respectloze en zelfs gevaarlijke manier?”

Nu wil ik niet alle jongeren over één kam scheren, dat zou niet eerlijk zijn, maar waarom gebeurt het zo vaak?

Ben ik overdreven? Nee, in dit geval vind ik niet. Je spuit niet iemand vol met water, punt!

Wie weet krijgt dit nog een keer een vervolg. Ga ik ze nog een keer confronteren als ik ze weer tegenkom op mijn fietsroute? Denk het niet. Bepaalde gezichten vergeet ik snel… Laat dat hun geluk zijn dan.

Laf, dat is en blijft het! Het is triest dat de mentaliteit zó aan het versoberen is. Wat als wij ouder zijn en de jongere generatie voor ons moet zorgen? Met alles? Waar gaat het naartoe?

Het is al slecht met de mentaliteit sinds de afgelopen jaren na Corona en de ene na de andere crisis. Maar waar eindigt het?!