Klagen
Klagen, we doen het allemaal. Werkelijk over vanalles en nog wat. Het slechte weer of het erg warme weer. Het is nooit goed genoeg, maar nu moet ik er ook wel bij zeggen dat teveel dagen met slecht weer voor een dip zorgen bij de meeste mensen en die hitte? Dan lopen de zweetdruppels over je hoofd en rug bij iedere stap die je zet. Echter, een diepe zucht is niet genoeg… Nee, voor mezelf ook niet!
Wát is alles duur geworden… De boodschappen, benzine voor de auto en al die abonnementen. Het houdt maar niet op en die ‘rotregering’ in Den Haag doet er maar niets tegen! Ik citeer slechts wat mensen zeggen en dan houd ik het nog vrij netjes. Daarover gesproken, de overheid, het nieuwe kabinet… We weten met z ’n allen nog steeds niet of we het kunnen vertrouwen en dus ‘is het nog steeds geen haar beter’
“Echter, een diepe zucht is niet genoeg… Nee, voor mezelf ook niet!”
Ook dat is het gesprek van de dag. Op het werk, in de stad of bij de club. Er wordt op gescholden en na de tijd moeten vele monden gespoeld worden. Inderdaad, nét zoals op school als je een vies woordje uitsprak. Of strafregels schrijven, maar als volwassene is schrijven tegenwoordig al heel moeilijk omdat we alleen maar de computer of telefoon gebruiken. Tja, dan blijft er maar één ding over!
Het is oorlog. De hele wereld ruziet met elkaar en in het éne land is de oorlog officieel en bij het ander, vele nog, niet. Maar, we leveren toch allemaal wapens en ellende? Of je nu voor een land bent of er tegen, het wordt ingezet om te moorden. Punt! We helpen landen als Oekraïne, inderdaad… Door wapens te sturen en mensen te doden of dakloos te maken. Is er nu geen andere manier om te helpen? Om de situatie te sussen?
“Er wordt op gescholden en na de tijd moeten vele monden gespoeld worden”
Ach jawel, maar dan heeft iedereen liefde nodig en respect. Haat is nog altijd de makkelijkste weg en dus doen we dat maar… De één valt aan en de rest van de mensheid, bijna de rest klaagt erover. Zo verspreidt haat zich nog sneller dan een bosbrand… En over bosbranden gesproken, de opwarming van de aarde en onhandigheid van mensen is ook een mogelijkheid voor gesprek.
Het slechte restaurant, personeel dat niet aardig is, de buren die lawaai maken. Zo zijn er nog heel veel onderwerpen, maar waar stopt mijn stukje dan? Anders gezegd, wanneer worden jouw ogen vierkant of wanneer val je in slaap? Dat wil ik je ook niet aan doen, dus bij deze zeg ik ‘tot de volgende keer’ met een knipoog. Ohja, nog één laatste dingetje… Blijf zoveel mogelijk positief denken, want dat zal je goeds schenken.
Nou, dag hoor 😉
