Klusjes en bijbaantjes
De auto wassen, stofzuigen, de stoep aanvegen, meehelpen de was opvouwen… Ik noem zo maar wat klusjes die je als kind deed voor je ouders en dan vooral op zaterdagmorgen. Je mocht TV kijken maar op een gegeven moment moest je aankleden en aan de bak! Had ik er zin in? Nee, want ik wilde TV kijken en vroeger werden we alleen op zaterdag verwend met veel, heel veel kinder-tv.
Je zei geen nee, want uit respect deed je het. Met een diepe zucht liep ik dan naar ‘het klusje toe’ en begon eraan. Na een tijdje ging ik op zaterdag werken. Want, dat deed of moest je als kind. Een onderdeel van je opvoeding en leren je eigen geld te verdienen… Er zit toch ook wat discipline achter. Ik moet erbij zeggen dat ik eerst vakantiewerk had met een krantenwijk, en wat vond ik dat vreselijk!
Elke dag om vier uur moest ik de kranten doen, want ze moesten om zes uur bij iedereen in mijn wijk op de deurmat liggen. Heerlijk vakantieweer, heerlijke uitjes, maar om vier uur moest ik aan de bak! En, beste lezer, zaterdag ’s morgens, moest ie voor zeven uur rondgebracht zijn. Vijf uur op dus! Wat vond ik het vreselijk, maar ik deed het toch! De rest van de dag was ik dan vrij… Nouja, op de klusjes na!
’s Zondags was ik vrij. Dan hoefde nergens de krant door de bus. Dit hield ik drie weken vol en toen ben ik ermee gestopt. Even later ging ik ‘s Zaterdags naar de autogarage! Auto ’s wassen, vrachtwagens wassen, vegen en de werkplaats schoonmaken… Verschrikkelijk! Maar ik deed het… Ik was al lang blij dat ik ’s Zaterdags alleen maar moest werken, ookal geef ik niets om auto’s. Als je jong bent leer je op je werk wel discipline opdoen in de vorm van je eigen bonen doppen.
Deed je je best niet dan kreeg je op je kop of werd je ontslagen. Ik zal eerlijk zijn dat daar vroeger weleens mee is gewaarschuwd, want, zeg nou zelf, als je een puber bent en niets bent gewend… Na een paar jaartjes vies thuiskomen op zaterdagavond ben ik in de plaatselijke supermarkt in het dorp gaan werken na een stage van school. Daar voelde ik me ècht op m ’n gemak! Twee avonden in de week, soms zelfs meer en op zaterdag vakken vullen en daarnaast veel voorkomende werkzaamheden.
Het was aanpoten, maar daar is niets mis mee! Je leert om met zulke baantjes verantwoordelijk te zijn en het is ook een stukje ‘sociaal bijgespijkerd worden!’ Mijn studentenleven bestond uit studeren, vrienden, familie, bijbaantje twee of drie avonden in de week en ’s Zaterdags de hele dag tot een uur of zeven. Wat ik me nu niet meer kan voorstellen vanwege gezondheid, omdat ik daarna op zaterdag ook nog uit ging tot diep in de nacht… Dit was in de periode voordat ik door Epilepsie werd uitgeschakeld, zeg maar.
Je wordt van de klusjes en later je bijbaantjes niet dommer en ookal keek ik er weleens tegenop, het is écht een stap in een stuk zakelijk sociaal leven! Discipline opdoen en zelf merken dat het niet allemaal vanzelf gaat. Ik zou het ook zó weer meegeven aan mijn kinderen als ik ze ooit zou krijgen 😉
