Wees niet bang…

Wees niet bang, want de angst overwint het toch… Wees niet verdrietig, want tranen vullen emmers… Wees niet kwaad, want woede maakt je blind…

Teleurgesteld… We zijn het allemaal! Als het geen financiële zorg is, dan wel ziekte. Als het geen verlies is, dan wel oorlog… En, als het geen haat is dan wel irritatie…

Eenzaamheid, want tijd is kostbaar denken we… Geen tijd meer voor sociale zaken, niet meer voor waar het om gaat… Samenzijn! Echter wij leven meer met ons scherm…

Het nieuwe wat eigenlijk? Mobiele samenleving online? Toenemende oorlog, armoede en haat? Bitterheid omdat het steeds donkerder wordt?!

Eigenlijk zitten we met ons allen behoorlijk in de penarie! Slechts de herinneringen zijn bij ons… Toen was het zo en als we die foto ’s bekijken die verkleuren… Mooi he?!

Zelfs de tastbare herinneringen verkleuren. Alles blijft in zwartwit over… De goede oude tijd! De kleur, de geur is eruit! Hoelang gaat dit nog duren?! Wanneer die verandering?!

Moe, we zijn op… Al die verwachtingen, al die deadlines… Al die verwachtingen boven onze maat… Want, als we falen, falen we voor heel ons leven!

De stempel, de rugzak… Dan ben je opeens autistisch, getraumatiseerd of gewoon overspannen… Burn-out of welke afwijking of ziekte dan ook!

In dat hoekje… Die niet zelf redzame… Van overheidsgeld, geheel of gedeeltelijk… En de ander zegt ‘wat een onzin!’ Totdat… Hij of zelf in het water valt…

Wie is dan de redder in nood? Jij, hij of zij die de opmerking laatst nog plaatste… ‘zeg, wat zei je ook alweer?’ klinkt door dat stemmetje…

Samen de weg terugvinden. Maar waar naartoe? Naar opnieuw weer vallen? Maar dan veel harder? Of toch de keuze uit het hart waar het ècht om gaat? Wat best eng is…

Met gevouwen handen

Een geopend hart…

You Never Walk Alone!