Het gevecht

Dit keer een gedicht. Het gaat over mensen, waaronder ik, die in hun heden en verleden aan de kant zijn gezet omdat ze niet meer ‘mee kunnen doen’ aan de reguliere maatschappij. Met de maatschappij bedoel ik dat velen denken zoals hij moet zijn met al het buitenmenselijk presteren en lust vinden in materialisme… Het is voor ons, mensen met een beperking of een rugzakje een gevecht om te behalen wat we willen behalen en dat geldt voor alles! Laat ik duidelijk zijn: Dit is niet alleen gericht op werk…

Het gevecht
Om te laten zien
Dat je het wel kunt
Je niet te dom bent of te incapabel

Je stem moet laten spreken
Tegen iedereen die je niet gelooft
Je pijn die je voelt moet verantwoorden
En je dromen in je eentje moet zien te realiseren

Je wilt iemand zijn
Diegene zoals je echt bent
Je talenten laten stralen aan iedereen
Niemand is geboren om in een hoekje te staan

Jij kunt het niet
Je moet aan je beperkingen denken
Jij moet alleen maar doen wat zij vinden
Jouw beeld doet er in hun ogen niet meer toe

Zeur niet maar doe gewoon
Gewoon wat van je wordt gevraagd
Accepteer dat je het nu eenmaal niet kunt
Houd je mond over wat jij wilt en stop het weg

Straks als ik ouder ben
Iedereen praat met elkaar
Wat heb jij gedaan en wat heb je behaald
Bij mijn beurt moet ik nadenken en vooral zwijgen

Dat is waar ik voor vecht
Dat is waar velen voor vechten
In deze beoordelende maatschappij
Die niet meer naar het hart van de mens kijkt