De mop

Nee, ik ben geen moppentapper… Als ik ergens slecht in ben dan is het dát wel. Ik heb wel humor, maar niet op die manier. Geen humoristisch verhaaltje over Jantje en Pietje die aan logische, misschien hoog niveau humor doen… Ècht die pakkende eindscene? Jawel, maar liever romantisch of ‘een opvallende’ afloop dan de zoveelste ‘kaak uit de kom lach’

Het poep op de stoep verhaaltje is misschien meer voor me… Iemand die uit dommigheid zijn voet in een vlaai met poep parkeert. Niet dat ik dit vlak na het eten zou uittypen, maar ach… Soms mag je het kind in jezelf zijn. Moppentappers, dat doet me denken aan die vroegere TV show. Voor het hele land je mop vertellen voor de camera ‘s…

Ik heb het weleens geprobeerd in de klas ofzo, maar helaas bleef het bij ‘wat doet een…’ Daar kom je niet echt verder mee en na die ene keer van gefronste wenkbrauwen ga je wel weer op je plekje zitten. Gelukkig dat het geen overhoring was, want dan zou het een absolute nul zijn… He, het is in elk geval ‘iets’ die nul! Dat is een troost! ‘Nul is niks’ zegt men, maar is dat altijd zo?

De nul is een cijfer, en hoe mooi ‘ie’ is ligt aan de schrijver die hem op papier zet. Mijn beoordeling voor moppen is ‘nul’ dus het heeft sowieso lucht voor een diepe zucht. Zonde van de tijd! Je moet het geprobeerd hebben en dat heb ik! Ik sta in de moppenranking op de onderste rang en daar ben ik erg blij mee… Ik heb namelijk hoogtevrees!