Wereldse tranen…

De wereld huilt. Intense tranen vallen neer in het niets… Oorlog, haat en macht… Het is de mens die de wereld dit aandoet. Elkaar, elk ander. Het is zo simpel om iemand een klootzak te vinden of erger… Pak een pistool en haal de trekker over! Het gebeurt gewoon zonder gevoel… Behalve die van haat en woede! Elke dag schreeuwend verdriet, onmacht en vreselijke angst… Alles moet kapot, en het begint er aardig op te lijken.

Over lijken gesproken… Dagelijks! De meesten totaal onschuldig! Zoveel nabestaanden om macht, haat, geloof… Is dat nu ècht zo ’n probleem? Er is toch zoiets als broederliefde in God’s woord?! Maar als het daarover gaat sluit men vaak de deuren… ‘God is onzin!’ En een gemene lach voelt als oorontsteking in je gehoor… Dat was het dan! De toon is gezet. Geen geouwehoer over ‘een God’.

Het is niet tastbaar, alleen via je hart! Maar als dat hart nu vol zit met de dagelijkse ellende en angst? En bij sommigen met haat en misdaad… De mens is niet slecht, maar hij wordt slecht gemaakt! Dàt is de duivelse zonde. Maar er komt nu een maartje… Want liefde is de sleutel voor veel goede dingen! Maar dat hart dient zelf gevuld te worden. De wereld is een battle tussen goed en kwaad… Elke dag, elk uur, elke seconde!

God is niet de schuldige… De mens wel! Maar hoe makkelijk is het om onze schepper te betrekken bij iets wat wij fout doen? De schepper die ons eeuwig leven geeft als je gelooft in de hemel, maar ook de nieuwe hemel en nieuwe aarde! Wij kunnen en willen alles verklaren met formules en bewijzen, maar de verklaring van ons hart? Onze ziel? Daar moeten we nog héél ver in gaan om de onmogelijke formule te accepteren. Waarom moet alles op papier? Aan wie moeten we het eigenlijk verantwoorden?

Liefde is al zo mooi en zo warm. Hoe het voelt is onbeschrijfbaar en mensen worden er zo beter van! Haat is niet meer nodig, net zoals macht en geloofsruzie. Met liefde is iedereen goed zoals ‘ie’ is en kan iedereen iets voor elkaar betekenen in plaats van Israël, Gaza, Oekraïne en Afghanistan uit te roeien… Als je je eens bedacht dat Jezus nét zoveel van iedereen hield toen hij leidde aan het kruis om voor onze zonde te sterven… Onvoorwaardelijke liefde voor ons! En wat deden wij mensen hem aan? Juist ja!

Hij droogde onze tranen en de mensheid viel hem aan! Toen al!
En nu nog steeds… En de toekomst? Daar kunnen wij als mensen ‘in elk geval’ een beetje een aandeel in hebben! Gewoon naar elkaar…