Wolletje

Ergens op dat heuveltje staat hij
Wolletje het schaap
Helemaal alleen graast hij
Een enkele wandelaar kijkt verbaasd
Waarom is Wolletje alleen?
Voelt hij zich niet eenzaam?

Maar dan komt Bart
Bart wandelt elke dag over de heuvels
En Wolletje begint te mekkeren
Zodra hij Bart ziet wordt hij blij
Aaien en een knuffel
Zo gebeurt het elke dag

Bart is tien
Wolletje is drie
Beiden hebben geen vriendjes
Ze voelen zich verbonden
Omdat ze lotgenoten zijn
Jawel, mens en dier

Elke dag wordt weer een genot
Want ze zien elkaar
Zelfs op zondag
Zodra het regent
Gaat het regenpak aan
Want geen dag zonder Wolletje

Voor ze het weten
Gaan er weken voorbij, daarna maanden
Wolletje wordt het mensenschaap genoemd
Bart het schapenmens
Een bijnaam…
Die uit oordeel is ontstaan

Bart is anders
Net zoals Wolletje in de dierenwereld
Maar hoe mooi kan het zijn
Tot op een dag
Wolletje niet meer op de heuvel graast
Bart ’s tranen komen en vullen emmers

Misschien morgen weer?
Of overmorgen?
Verdrietig loopt Bart
Over de heuvel
Maar geen Wolletje
Geen enkel teken

Het arme schaap
Het is gestorven in de bek van een wolf
Een vreselijke dood
Bart ’s hart voelt ook als dood
Maar hij heeft nog een hele toekomst
Waarin hij het geluk zal vinden

Nu als volwassen man loopt hij op de heuvel
Elke week met zijn vrouw en kinderen
Het verhaal klinkt zo af en toe
En iedereen kijkt opnieuw verbaasd
Hoe dit heeft kunnen gebeuren
Daarom ook het bordje op die plek

‘❤️Wolletje’