Schoolexamenstress
Beste lezer, kun jij je de dag nog herinneren waarop je de uitslag zou krijgen van je examens? Pfff… ik wel! Ik ging op de dag zelf naar een vriend en probeerde er zoveel mogelijk niet aan te denken. Ik zou telefoon krijgen, net zoals het nu gaat. Wat een ellende was dat! Ik had mijn mobiel bij me, wat je écht mobiel kon noemen… Een koelkast met een grote antenne er bovenop. Het ding kon bellen en smssen, en dat was nog prepaid ook. De hele ochtend en middag ging voorbij en aan het eind van de middag was dan het verlossende telefoontje van mijn lerares. De lerares vertelde me dat ik was geslaagd en ik was superblij! Ik kon met mijn favoriete klasgenoten mee naar het volgende jaar en ‘ik hoefde niet bij al die jonkies te zitten’ dacht ik stiekem in mezelf. Niet alles voor niets gedaan dat jaar…
Ik heb er een verhaaltje aan gekoppeld, want ik werd vandaag gevuld met examen-inspiratie:
Wat is het een prachtige dag… Mooi weer, vijfentwintig graden en iedereen is vrolijk. Ze denken ‘ik ben geslaagd’, maar ik niet, denkt hij. Hij is samen met zijn geliefde klasgenoten en ohhh, wat hoopt hij dat hij zou overgaan, maar de angst demoon is nog groter dan dat van het slagen! ‘Ik met mijn vele onvoldoendes, maar ook wel voldoendes,’ Het zal erom spannen, maar ach… hij denkt bij zichzelf ‘ik heb altijd pech’ en ‘het is me niet gegund’ ‘Bij mij komt er geen vlag!, alleen maar teleurstelling en tranen…’ Depri en af en toe een lachje komt hij de dag wel door. De laatste boeken worden ingeleverd en er wordt voor korte tijd afscheid genomen tot aan september. Dan moet iedereen weer paraat staan voor het nieuwe schooljaar. Maar ja, de volgende dag komen de telefoontjes… Of juist niet als je bent geslaagd!
Hij geeft iedereen een hand, en zijn favoriete meisje waarbij hij in de klas zit krijgt een knuffel. Diep in zijn hart is hij verliefd op haar en hij hoopt dat ze volgend jaar weer bij hém in de klas zit… Waarschijnlijk zal het anders lopen, denkt hij. ‘Meneer heeft te weinig voldoendes om over te gaan’. Met een leuke dag achter zijn rug fietst hij naar huis. Zij is in zijn gedachten en tóch is er een klein sprankje hoop… ’s Avonds komt hij thuis en belt zijn beste vriend op. Daar gaat hij de volgende dag naartoe om niet teveel spanning te ervaren over de uitslag. Slapen doet hij redelijk goed. De dag erop is de dag des oordeels. Hij komt vandaag te weten of hij geslaagd of gezakt is… Iedereen om hem heen wenst hem het beste en moederlief had de tas al klaargelegd, want ook zij gelooft dat hij slaagt. Even later stapt hij op de fiets en fietst naar zijn allerbeste vriend. Er wordt wat gekletst en gewandeld…
Een balletje wordt overgetrapt en in de winkel wordt iets lekkers gehaald. Maar dan… Hij schrikt, want zijn telefoon gaat! Het is oma. ‘Weet je al meer, jongen?’ vraagt ze en hij antwoordt met ‘nee’. De telefoon wordt na een beleefd gesprekje snel weer neergelegd, want de leraar zou elk moment kunnen bellen. Thuis aangekomen gaan ze achter het huis zitten en ploep… er komen appjes binnen! Het zijn andere vrienden van hem die allemaal zijn geslaagd! Van de andere klas op zijn school hebben enkelen al te horen gekregen dat ze zijn geslaagd, of gezakt… ‘Waarom doet mijn leraar er zo lang over?!’ zegt hij tegen zijn vriend. Hij zwijgt, ‘géén idee!’ Er wordt lekkers op tafel gezet en ze kletsen, lachen en brullen. De zenuwen lijken iets minder te zijn, maar af en toe iets meer… Bah, dat is zó niet leuk! Het duurt even en dan gaat eindelijk de telefoon. Het is een onbekend nummer. Snel pakt hij aan en het is de leraar… Zijn zweet loopt over z ’n rug en trillend houdt hij de telefoon vast.
Met meester Brein, klinkt er aan de andere kant. Er wordt een kort praatje gehouden en cijfers worden voorgelezen. Hij hoopt één ding: ‘ben ik nu geslaagd’ maar de leraar houdt het nog even spannend. Er klinkt voor wiskunde 5,4, 5,7 en 5,1 en als dat nog niet genoeg is klinkt er een 2… Daar gaat hij op zakken, geheid! ‘Met dat alles bij elkaar’ begint de leraar, ‘kun je niet zeggen dat je bent gezakt’ ‘Dus ik ben geslaagd?’ vraagt Martin aan meester Brein? ‘Jazeker, gefeliciteerd!!!’ Hij springt een gat in de lucht en juicht. ‘Yes!!! Het is me écht een keer gegund’ en hij bedankt de leraar. ‘Ik ben geslaagd, ik ben geslaagd…’ zegt Martin tegen iedereen achter het huis van zijn beste vriend. Hij belt zijn ouders op om het te melden en zij zijn hartstikke blij én trots. Het was voor Martin een bewogen jaar met veel dieptepunten. ‘Maar hoe is het met Elsa?’ vraagt hij zich nu af. Zal zij zijn geslaagd?’ Hij wil haar opbellen, maar durft niet. Voor hetzelfde geld is ze nog niet eens gebeld door de leraar…
Even later komt van iedere leerling een appje binnen met goed nieuws, maar vanaf Elsa blijft het stil… ‘Het zal toch niet?!’ denkt hij bij zichzelf. Het blijft stil en enkelen vragen al ‘ben jij geslaagd Elsa?’ maar het blijft stil van haar kant! Martin is opgelucht, maar maakt zich nog steeds zorgen om Elsa. Bij thuiskomst wordt hij vol felicitaties ontvangen en ja hoor… De tas hangt aan de vlaggenstok met de vlag. Hij vertelt alleen dat waarschijnlijk één iemand het niet heeft gehaald en dat is Elsa. Zijn vader zegt dat dat nog niet zeker kan zijn en hij dat morgen wel komt te horen. ‘Voor hetzelfde geld is haar telefoon stuk of wat dan ook…’ Hij hoopt het maar, want hij wil zo graag dat ze weer bij hem in de klas komt. De avond nadert en de nacht erachteraan. Martin gaat slapen, trots dat hij op zichzelf is. De volgende dag is iedereen op school. Ook Elsa. Maar waarom heeft ze al die tijd niets laten horen?! Ze staat bij haar vriendinnen, maar Martin durft het niet te vragen.
Dan komt Elsa bij hem. Ze feliciteert hem met drie kussen op de wang en een knuffel. Dat voelt erg goed! Hij vraagt of zij is geslaagd en het antwoord is nee… Ze is op een paar punten gezakt en daar balen ze allebei van. Hij wil haar het liefst troosten, maar dat hoeft niet. Er komt iemand op de scooter het schoolplein opgereden en hij haalt Elsa op. De jongen stelt zich voor aan de vriendinnen van haar en aan Martin. ‘Ik ben Hennie, haar vriend’. Ze kust hem en stapt achterop de scooter. Samen rijden ze weg naar huis en Martin blijft teleurgesteld achter… En gezakt, én ze heeft sinds kort weer een vriend… Ach, het gaat wel weer over na een paar dagen! Nu eerst dat diploma in ontvangst nemen. Dát is het belangrijkste voor zijn toekomst, en zij? Zij komt er ook wel!
