Een beproeving
Even naar de supermarkt een paar kleine boodschapjes doen. Dat is wat de meeste mensen doen. Je neemt mee wat je mee wilt nemen en je rekent af bij de kassa of tegenwoordig loop je naar zo ’n zelfkassa waar je zelf je producten kunt inscannen en vervolgens kunt betalen. Zo ’n wandelingetje naar de supermarkt dacht ik dinsdag j.l. ook te hebben, maar dat liep allemaal tóch even anders! Ik had wat cadeaubonnen en een pak yoghurt op de band gelegd en ik was aan de beurt. Niet wetende dat het opwaarderen van cadeaubonnen zoveel moeite kostte… Ik vertel aan de kassière welke bedragen erop moeten en opeens word ik door een man achter me al op een asociale manier aangesproken… De scheldwoorden houd ik even weg uit dit artikel!
“Zo ’n wandelingetje naar de supermarkt dacht ik dinsdag j.l. ook te hebben, maar dat liep allemaal tóch even anders!”
Volgens hem had ik hem voor moeten laten gaan, want meneer had blijkbaar haast. En daarbij kwam ook nog dat hij me naast zijn lading scheldwoorden bedreigde… Hij ging pal tegenover me staan en zei dat ik klappen zou krijgen als ik hem zo zou blijven aankijken enzovoorts. Ik laat me natuurlijk niet naar beneden halen en ik kijk hem récht in de ogen aan. ‘Weet je het zeker?’ probeerde ik uit te drukken en diep in me dacht ik wel van ‘raak me alsjeblieft niet aan’… Ik voelde me een soort van verplicht om wat terug te doen als hij met zijn tengels aan me zou komen en dan ben ik ook niet mals! Zoals net beschreven, ik laat me toch niet naar beneden halen en ik mag er net zo goed zijn zoals iedereen.
“‘Weet je het zeker?’ probeerde ik uit te drukken en diep in me dacht ik wel van ‘raak me alsjeblieft niet aan’…”
Gelukkig heeft hij me niet aangeraakt en heb ik hem op een volwassen manier kunnen confronteren met waar hij mee bezig was. Ookal uitte hij zich alleen maar in scheldwoorden en zware beledigingen. Uiteraard heb ik een aangifteprocedure in gang gezet vanwege openbare bedreiging. Of de politie hier wat mee doet weet ik niet, maar ik vind dat hij ook de consequenties moet proeven van zijn daad! De rest van de dag was ik vooral onrustig in mijn hoofd. Want heb ik het wel goed gedaan? Ik had een ‘duiveltje’ en een ‘engeltje’ op mijn schouder en zij spraken allebei op me in op het moment van het incident. Toen meneer tegenover me stond zei het engeltje ‘blijf rustig, Bas, blijf rustig’ en het duiveltje zei ‘zie hem je eens beledigen, maak een vuist en sla hem recht op zijn gezicht!’
“Ik had een ‘duiveltje’ en een ‘engeltje’ op mijn schouder en zij spraken allebei op me in op het moment van het incident”
Ook na het incident voelde ik de woede nog in me! Het moest eruit, maar hoe gooi je het eruit?! Dat was wel even een opgave… M’n beklag doen en maar wat ontspannen hielp bij mij aardig. Uiteraard heb ik meteen de aangifte op gang gezet en ook wat gebeurde op Facebook geplaatst in de hoop of er getuigen waren… En die waren er! Ik kreeg complimenten dat ik rustig bleef, maar je moest eens weten hoe ik me van binnen voelde. Ook leven mensen met me mee, en dat voelt toch wel fijn. Maar wat als ik voor het duiveltje had gekozen? Stond ik dan alsnog in mijn recht? Ik denk alleen in een politiecel met een rechtszaak erachteraan. Tijdens mijn taakstraf had ik dan genoeg tijd om erover na te denken en hoe enorm groot deze gevolgen voor me zouden zijn vanwege een strafblad!
“Maar wat als ik voor het duiveltje had gekozen? Stond ik dan alsnog in mijn recht?”
In het ziekenhuis had ik een gebroken kaak, gebroken neus en twee blauwe ogen kunnen laten fixen. Of misschien wel erger. Geen idee wie er sterker zou zijn geweest. De jongen had ongeveer mijn leeftijd, ik denk zelfs nog ouder en mijn lengte. Zulke mensen moet je nooit onderschatten, want een enkeltje ambulance ligt snel op de loer! Voor nu hoop ik dat ik het snel achter me kan laten en dat hij wordt geconfronteerd met zijn daad. Camerabeelden zijn er en er zijn getuigen. Gelukkig is het bij bedreiging gebleven en zijn er geen klappen gevallen. De winkel is nog heel en iedereen kan er weer lekker boodschappen doen. Wat bezielt zulke mensen? Een tekort aan afspraken bij een psychiater? Of een tekort aan kamers in een psychiatrische inrichting? Moge God hen bijstaan!
“Zulke mensen moet je nooit onderschatten, want een enkeltje ambulance ligt snel op de loer!”
