Wij Nederlanders, wij bespaarders
Wij Nederlanders zijn een bijzonder volk. En dat zeg ik op een positieve manier. Omdat het leven al zo duur is laten wij ons bespaar- en zegeltjestalent dubbel zo hard zien. Jawel, want wij hebben een kast vol met zegeltjes… De portemonnee barst uit van de spaarpassen en dan alle verschillende supermarkten, we doen er bijna een halve dag over om alle aanbiedingen mee te pakken.
“want wij hebben een kast vol met zegeltjes…”
Sparen, verzamelen of hoe je het ook wilt noemen. Wat zijn we trots als we iets bij elkaar hebben gespaard. Iedereen moet het dan ook weten! Een bestek of pannenset, badhanddoeken of een hangklok, bij velen is de halve inboedel ontstaan uit zegels… Maar, er verandert veel. Want alles gaat digitaal. We rekenen af met een extra pasje of de smartphone. Zo behoort likken, lijmen en plakken tot het verleden.
“bij velen is de halve inboedel ontstaan uit zegels…”
Ik kan me herinneren dat ik als kind een discman bij elkaar heb gespaard. En inderdaad, dat was in de jaren negentig. Met vele zegels en spaarkaarten kwam ik steeds dichterbij en op een dag kon ik trots naar de winkel om mijn discman op te halen… Wauw! Met de discman was je ècht de man! Voor diegenen die niet weten wat een discman is: het is een draagbare CD speler. Deze paste net of net niet in de broek- of jaszak.
“Met vele zegels en spaarkaarten kwam ik steeds dichterbij”
In stereo fietste ik elke dag met het ding naar school. Per dag fietste ik 24 kilometer van Zelhem, waar ik ben opgegroeid naar Vorden, waar ik op school zat. Twaalf heen en twaalf terug. Vaak fietste ik met anderen mee, maar het laatste stuk moest ik alleen fietsen omdat er verder niemand van school in Zelhem woonde. Op 1 iemand na… Zij had altijd andere roostertijden. Dus dat betekende voorbij Hengelo (gelderland) doppen in en gaan met die banaan!
“Dus dat betekende voorbij Hengelo (gelderland) doppen in en gaan met die banaan!”
Die honderd zegels bezorgden me veel plezier, maar dat was ook het enige wat ik heb opgespaard. Ik heb daar als volwassene niet zoveel meer mee… Wel heb ik vroeger de binnenkant van de coladoppen van colaflesjes gespaard, omdat je bij een bepaalde hoeveelheid vijf gulden korting kreeg bij de aanschaf van een CD. Dus de hele familie spaarde mee voor mijn CD ‘s… En wat waren we trots dat we vijf gulden minder hoefden uit te geven voor die nieuwe Hitzone.
“Dus de hele familie spaarde mee voor mijn CD ‘s…”
Met die vijf gulden ging je met vrienden naar de snoeptent of ging je voor dat lekkere broodje worst even verderop. Ohja, natuurlijk zette ik het overgeblevene ook wel op de bank. Dat dan wel weer! Je wordt er niet dommer van, dat zèker niet…
“Ohja, natuurlijk zette ik het overgeblevene ook wel op de bank”
