Een kort verhaaltje…
Dit is een kort verhaaltje, het klinkt misschien wat flauw, maar het is kort… De lengte is te overzien en als je ernaar kijkt heb je het ook zo uitgelezen. Je ogen kijken misschien verbaasd, maar waarom moet een verhaal altijd lang zijn? Het heeft lang geduurd om erover na te denken, of toch niet? Ik vergis me met iets anders… Dit verhaal hoef je niet bij na te denken. Je hoeft het alleen maar gek te laten lijken en dat is misschien wel gelukt!
Het begin kan het einde bijna aanraken. Er zitten wat woorden, punten en komma ’s tussen die het verhaaltje leesbaar moeten maken. Want hoe kort iets ook is, het kan zonder deze leestekens erg onduidelijk zijn. Gelukkig dat ze er dus zijn! Het is alweer de tweede alinea… Zo kort is het dus al lang niet meer! Dan maar wat langer. Het maakt ook niet zoveel uit want anders krijg je grotendeels een leeg vlak hier. Dat is jammer van de tijd die erin wordt gestoken.
Het is in- en uitademen, daarmee had dit verhaaltje klaar moeten zijn. Het is dit keer weer anders. Want als het altijd hetzelfde zal blijven, dan zal het een saaie boel worden. Ookal heb ik eerder nooit héle korte verhalen geschreven. Ze bestaan wel, want zulke verhalen zijn maar een zinnetje lang. Dus deze zou niet door het toelatingsexamen komen. Een dikke vette één! Pfff, er lijkt geen einde aan te komen zeg! Wanneer houdt het nu eens op?!
Zullen we er gelijk maar een drama of een romannetje van maken? Weet je wel? Iemand die iets heel ergs meemaakt of de één die de ander kust? Maar hoe ga je hier nog aan beginnen? In dit verhaal? Het zou over ‘kort’ moeten gaan, maar het is nu al weer bijna vier alinea ’s oud. Of moet ik jong zeggen? Nou, voor nu maakt het even niets uit. Het is tijd om door te gaan… Waar naartoe? In elk geval niet meer iets dat kort is.
Het is bijna etenstijd, mijn maag rammelt. Tjah, dat is een heel kort zinnetje om te zeggen dat ik trek heb. Zie je wel? Het kan wel kort… Poeh, na een diepe adem kak ik bijna in! Misschien omdat ik dit verhaal te saai ga vinden. Zal ik het überhaupt wel publiceren? Die flauwe kul ook! De vogeltjes fluiten en de knoppen zitten overal aan. Er beginnen al prachtige lentekleuren te komen en dat is erg goed voor onze ogen!
Wéér een kort ‘lenteverhaaltje’. Hoe loopt alles af? Geen idee! Ligt eraan of het gaat vriezen. Dat kan namelijk nog in maart. Want maart roert zijn staart en let op: april doet wat ie wil! Dus het kan nog anderhalve maand winters zijn of misschien wel herfst. Je weet het in Nederland maar nooit! Voor nu houd ik het echt voor gezien. Ik moet zo weg. Ergens lekker eten! Dat is altijd goed… En hoe dat verhaal eindigt? Geen idee, maar één ding weet ik wel. Met een volle maag!
