Rust…

Vandaag is het zo ’n dag… Uitrusten en alles aan de kant zetten wat je bezighoudt. Lekker op de bank, geen TV of muziek aan, alleen het geluid van je eigen adem…

Languit lig je en je denkt bij jezelf ‘het kan me nu allemaal even niets schelen’ Je verstand staat even uit en je sluit je ogen… De telefoon ligt even stil te zijn op tafel en ondertussen worden je ogen steeds zwaarder…

Je kunt ze bijna niet meer openhouden. Het wordt zwaarder en zwaarder… Je hoofd zakt naar beneden en al liggend lig je te slapen…. Gewoon omdat het kan! Geen werk, geen ‘ik moet’, gewoon omdat je rust neemt…

Je droomt niet, je slaapwandelt niet en je snurkt niet… Zelfs dat heeft nu rust! Het is net of het knopje van je lichaam even uit is gezet. Af en toe hoor je wat in een stil huis. Een auto die langs rijdt en parkeert of omdraait. Een kind dat wint met tikkertje of verstoppertje…

Even later word je wakker en zie je de wandelaar met Rudi de racehond… Hij schiet over straat en jij? Je gaat weer liggen en sluit je ogen. Dat is je dag. Je zondag… Je rustdag! Een uur later word je weer wakker. Niets moet, alles mag! Maar omdat je blaas volzit dreigt alles te overstromen! Dus je moet toch maar even…