Gamen totdat je een baas bent…

Dat is een van de uitspraken die een ‘bekende internetprovider’ in zijn reclame uitspreekt. De MB ’s of Gigabytes mogen erdoorheen gesurft worden! Elke keer als ik die reclame hoor dan denk ik’ is dat het belangrijkst in het leven?’ Onbeperkt internetten is een feit, maar waar is de lijm?

Je vraagt je af waarom die lijm? Nou, om de telefoon vast te lijmen aan de handpalm! Het maakt niet uit waar je bent, iedereen heeft wel zijn of haar telefoon in de hand en de wereld inkijken? Dat is er niet meer bij! Onze wereld lijkt steeds meer op dat schermpje te zijn…

In de trein, in de bus, op het station… Lopend door de winkelstraat… Het is een verslaving! Weet je wat ik het erge vind? Ik doe er soms zelfs aan mee! Want als bijna niemand meer toegankelijk is door Facebook en al die andere apps? Die apps die je een tweede leven geven?! Ik heb serieus zitten overwegen om Facebook de deur uit te doen…

Hoe promoot ik dan mijn schrijven… En mijn andere online activiteiten? Dat is voor mij nog even het dingetje. Alles en iedereen leeft erop en bijvoorbeeld activiteiten zijn er ook op te vinden. Je komt in contact met lotgenoten en het is allemaal zo makkelijk. Je kunt natuurlijk ook iemand bellen, want het is vaak onbeperkt. Maar ach… Social media is zo handig en laagdrempelig!

Elk uur pak ik denk ik wel even de telefoon als het kan… Jawel voor Facebook. Al die statussen en ja, wat eigenlijk?! Misschien ga ik als ik ooit ben afgekickt een afkickcentrum voor Facebookverslaafden oprichten. Net zoals die er voor verslaafde gamers zijn. Het is eigenlijk tegek voor woorden, maar goed. De tijd van de draaischijftelefoon is al lang voorbij…

Dat is die tijd dat ik in de box baby en peuter lag te zijn en verslaafd was aan de rammelaar…