Afwegen

Een tros bananen, verder twee volle tassen boodschappen. Schrik schrik, bijna veertig euro en als klap op de vuurpijl… De bananen zijn niet afgewogen! Pfff, weer terug naar de groenteafdeling. Helemaal aan de andere kant van de winkel. Ik laat de zelfkassa wel even onbeheerd achter…

Weegautomaat zoeken, bananen en snel die tros erop! Bam, stickertje en plakken maar… Haasten maar weer tussen al die winkelende mensen! Pfff… Ik ben weer bij de zelfkassa. Alles staat er gelukkig nog en ik tik bijna veertig euro af! Tussen alle gebliep door loop ik met snel tempo naar de auto en leg de tassen op de achterbank.

Afwegen, bedenk ik me nogeens… Dat is toch zo ouderwets? Anno 2022 moet dat toch gewoon bij de kassa kunnen? Maar goed, een afgewogen moment! Namelijk voor de verbruikte calorieën. Na een halfuur zoeken naar alles heb ik de boodschappen omdat ik in een dichtbij gelegen stadje ben geweest waar ik minder vaak kom.

Met de twee tassen achterin bevind ik me door de drukte. Het is bijna vijf uur! We kunnen in ieder geval koken en dat is het belangrijkst. De zon gaat onder, want dat hoort bij de donkere dagen voor kerst. Ookal is het nog maar November. Ook zo ’n afgewogen moment! Want kerst is met zijn lampjes toch het gezelligst als de zon onder is? Hoe eerder hoe beter!

Voordat ik het vergeet. De pepernoten liggen in Augustus al in de schappen, net zoals de chocoladeletters! Mooi afgewogen tot aan pakjesavond. Tegen die tijd ben ik vijf kilo aangekomen (of meer) als ik me heb vol gepropt met deze lekkernij… Ik kan er gelukkig aardig van afblijven! Dus hopelijk zal de wijzer niet te zwaar worden. Het is altijd wel een gezellige tijd…

De herfst doet dingen afsterven. Overwinteren van natuurlijke rouw en in de lente? Wauw! Dan wordt nieuw leven weer geboren. Boomtakken worden weer gevuld met knoppen en uiteindelijk vervolgt het zich in bladeren. Het krijgt weer kleur! Net zoals bloemen… Ze komen weer! Kleur en geur ontstaat… Ook dit is afgewogen door de schepper. Elk jaar opnieuw…

Het moment van opstaan en ’s avonds moe worden. Een afweging wanneer een lichamelijke en geestelijke limiet is bereikt! Dat moment wanneer het lichaam zegt ‘nu wordt het tijd om te liggen en je ogen dicht te doen’ De grens die bepaalt ‘je bent jezelf of je gaat jezelf voorbij…’ Hoe mooi is die begrenzer? Of soms toch niet?! Dat waar ik mee bezig ben bereik ik voorbij de grens sowiezo niet… Alles zit dan tegen! Slaaplekker dus 😉