Afvallen en nog eens afvallen…

Afvallen is soms best een lijdensweg. De weegschaal staat momenteel op 109 kilo. Na een aantal maanden maaltijdrepen ben ik dat strenge lijnen eigenlijk wel beu! Je houdt dat gewoon geen halfjaar vol. Het teistert op een gegeven moment je humeur, want iedereen zie je lekker eten en ik? Ik zat daar met mijn reepje en eitje… Goed, ik ben al aardig wat kwijt geraakt, want de weegschaal was bijna helemaal rond. Ik heb nog zo ‘n oude, zo ‘n analoge met een max van 120 kilo. Hij zei tegen me ‘nog vijf kilo te gaan en ik kan je gewicht niet meer opmeten!’

“Ik zat daar met mijn reepje en eitje…”

Nu weet je wat begin dit jaar mijn gewicht was. De schijf van de weegschaal was bijna rond! Trots was ik er niet op. Je wil toch niet zo ‘n helm onder je trui of shirt? Tenminste ik niet! Elke morgen in de spiegel begon het al… Je ziet gewoon dat ‘opgezwollene’ en ook mijn wangen… Het was niet het meest knappe aan mezelf! Elke winkelruit schold me uit, elk ijsje zei eet me op! Nét zoals die toastjes met brie en de pindarotsjes in dat glazen schaaltje. Ik verzamel geen postzegels, ook geen modelauto ‘s of treinen maar mijn enige verslavende verzameling was vet!

“Het was niet het meest knappe aan mezelf!”

In het begin ging het snel, maar nu hangt ‘ie’ bij 109 kilo. Sinds kort zwem ik elke week en trek ik baantjes. Ik moest het na jaren toch maar eens oppakken. Vroeger zwom ik elke week en dat deed ik al als kind. Mijn eetpatroon is normaal, en ik probeer zoveel mogelijk met de fiets naar het werk te gaan, maar toch is dat blijkbaar niet genoeg… Hopelijk brengt dit een verdere daling naar een droomgewicht van 96 kilo. Om niet té streng te zijn, 98 is ook mooi! Echter, een probleem is er nog; de geur van die broodjes kroket, frikandel, en vooral het broodje mexicano… Dat doet soms wel effe pijn!

“Hopelijk brengt dit een verdere daling naar een droomgewicht van 96 kilo”

Anderen zeggen ‘je bent afgevallen’ dat is wel mooi om te horen!