Gastvriendelijk, gastvrij…

Beste lezer, kortgeleden heb ik een gesprekje gehad met iemand en dat ging over beleefdheid. Hoe ben je gastvriendelijk en hoe pas je je houding toe? Een tijdje geleden hebben we een training gehad die ging over gastvriendelijk en gastvrij zijn. Ookal heb ik vroeger honderden klanten onder mijn hoede gehad en heb ik naast telecom en ICT reparaties in een winkel gestaan als verkoper, dan nog wordt je nooit dommer als je jaren later zo ’n training gaat volgen.

“Hoe ben je gastvriendelijk en hoe pas je je houding toe?”

Een voorbeeld is ‘met wie had u een afspraak?’ Eigenlijk lijkt hier niets mis mee, maar waarom de verledentijdsvorm? Het klinkt al een stuk vriendelijker als ‘had’ wordt vervangen voor ‘heeft’ en wees nu eens eerlijk… U hééft een afspraak en hád er geen. Ik betrap mezelf er wel eens op dat ik allen ‘goedemorgen’ zeg met een uitstraling dat ik net wakker ben. Natuurlijk is dat geen ‘receptionist’ houding maar ik ben ook niet 100% perfect 😊 Goedemorgen, hoe gaat het met u zou een betere ontvangst of groet zijn.

“Het klinkt al een stuk vriendelijker als ‘had’ wordt vervangen voor ‘heeft’”

Of de verzending van post. Natuurlijk mag ik niet teveel op de details ingaan, maar wij werken met een digitaal postsysteem en intern versturen we dit met een melding aan de verzender dat het wordt verstuurd. ‘Verzonden!’ is heel simpel en gauw getypt, maar de feeling bij de verzending ‘goedemorgen Pietje, je brief wordt vandaag verstuurd. Groetjes Bas’ is toch een heel stuk beter?! Nu is het soms discutabel of je ‘u’ of ‘je’ gebruikt. Dit ligt ook aan de houding van het bedrijf of de persoon. Zet de TV maar eens aan of luister naar de radio…

“‘Verzonden!’ is heel simpel en gauw getypt, maar de feeling bij de verzending ‘goedemorgen Pietje, je brief wordt vandaag verstuurd. Groetjes Bas’ is toch een heel stuk beter?!”

De nieuwe generatie mensen lijkt toch graag ‘je’ te horen omdat dat opener en vrijer is. Ik moest vroeger eens wagen om ‘je’ tegen een vreemde of ‘je’ op school tegen de directeur te zeggen of bij sommige leraren… Dan had ik écht de preek al weer in mijn broekzak! Zelf had ik er best wel moeite mee om die omschakeling te maken van ‘u’ naar ‘je’. Puur omdat ik zo ben opgegroeid en vroeger in de winkel of tijdens de ritten naar mijn klanten ‘u’ moest zeggen en dat elke werkdag! Ik moet met de tijd mee dus kom ik in zo ’n tweeverdeling… Tegen de één zeg je ‘u’ en de ander ‘je’ Zélfs tegen de dominee!

“Ik moest vroeger eens wagen om ‘je’ tegen een vreemde of ‘je’ op school tegen de directeur te zeggen of bij sommige leraren… Dan had ik écht de preek al weer in mijn broekzak!”

Te vaak mevrouw, of meneer zeggen… Dat kan ook! Je hoort het weleens en ik zou me er bij elke uitgesproken alinea een beetje aan ergeren. ‘Zeg maar gewoon Bas’ zou sowieso mijn advies zijn naar de ander. Maar dan nog: Ik weet dat ik Bas heet, en ik weet dat iemand het tegen me heeft. Het zal vast een aanwennen zijn? Gastvriendelijk zijn is gewoon een hele opgave en juist als je denkt dat je het goed doet, doe je het nét niet goed genoeg volgens de experts! Mits je een certificaat in handen krijgt gedrukt… En dan nog is het een ieder om het vast te houden…

“Gastvriendelijk zijn is gewoon een hele opgave en juist als je denkt dat je het goed doet, doe je het nét niet goed genoeg volgens de experts!”

‘Je uitstraling maakt wie je bent zoals men je graag kent’