Ik ben groot maar ook weer niet…
Lang, stevig met een buikje… Zo kun je me beschrijven! In ieder geval nu nog wel… Het buikje gaat eraf, maar dan ben ik nog steeds die lange jongen van nét geen twee meter. Oké, op vier centimeter na. Stevige man en de macho, wie heeft dat niet eens gezegd? Tóch is het niet zo! Nee, ik ben die gevoelige die soms huilt om films of muziek en het probeert tegen te houden maar het niet altijd lukt… Ik ben diegene die tissues pakt en mijn ogen plus wangen afveeg als het ‘weer zover is’. Nouja, niet elke week dan!
Ik houd het ook niet exact bij hoevaak ik geëmotioneerd ben. Het enige dat ik weet is dat ik het weleens ben. En ja, ik weet het, ik ben nog steeds die stevige lange knaap waar het soms weleens donker wordt als ik binnenkom… Het zwaard draag ik als ik me denk te moeten verdedigen, maar soms als iemand me dwars zit breekt het zwaard ook weleens door midden. Dan is het even niet anders en raakt iemand mijn hart! Ja, ik ben niet die macho zoals je misschien zou denken! Dat is nu ondertussen wel bekend…
Wegstoppen, een veel besproken onderwerp, maar waarom eigenlijk?! Waarom moet de man altijd stoer zijn en mag de vrouw emmers vol huilen? Wie heeft dat ooit bedacht? Ik zou het niet weten, misschien een ‘normen en waarden kwestie?’ Omdat het nu eenmaal zo is? Misschien wil ik het ook wel niet weten. Mannen waren vroeger de harde werkers, de vechters en soms de ‘players’… We moeten een soort voorbeeld zijn als man! Kan dat volgens sommigen alleen maar zonder emotie? Nee, ik ben de kwetsbare, de gevoelige maar ook het luisterend oor!
Waarom ik het lastig vind om emotie te delen? Misschien wel omdat ik een man ben! Ik praat er weleens met andere mannen over en zij zeggen precies hetzelfde… Dus, moeten we nu een ‘mannen huilclub’ oprichten om te leren emoties beter te kunnen tonen? Ach, als iemand een idee heeft hiervoor dan is daar niets mis mee, toch?! De snikkende man die ook huilen kan… Een mooi rijmende zin! Oefening baart kunst, dus hoevaak moeten we de meest dramatische film opzetten die er bestaat? Wanneer moeten we die hele film uit ons hoofd kennen?
Ik heb ook een hart dat moet luchten, en gelukkig lukt dit redelijk! Eigenlijk kan ik zeggen dat ik mezelf een échte man vind omdat ik het ‘redelijk’ kan! Hetzelfde als angst, ook voelt mijn ziel, mijn hart het aan en communiceert het met mijn gedachte… Als je eens wist hoe angst kan voelen? Hetzelfde als 20 chocolaatjes achter elkaar! Van binnen spoken de doemscenario ’s dan door me heen, en waarom moet dat alleen? Waarom zou ik dat met niemand mogen delen? Alleen vanwege het ‘man zijin’? Nee, ik ben liever een man met stabiliteit en zo min mogelijk pijn…
