Wake up-wake up!
Wake up! Wake up! Ik heb een bultje op mijn pink! Het jeukt en irriteert maar geen mug gehoord. Toch zet ik er een kruisje op want dat helpt! Tegen de jeuk doe ik mezelf een beetje pijn maar later merk je er niets meer van, dan voelt het fijn! Het zonnetje schijnt veel belovend tussen de wolken door. Vandaag tropische hitte dus puffen! Veel drinken en jezelf niet in benauwdheid weg laten zinken. Het RIVM heeft een hitteplan opgesteld en mijn uren zijn geteld… Bijna weekend! Nu eerst wassen, aankleden en nog een laatste glaasje ranja, want de tijd tikt!
Fietsen maar, om je heen kijken maar… Je wil niet vallen, je wil niet botsen en al helemaal niet tussen de koeien belanden! Hoor ze eens grazen en af en toe loeien. Jawel, ik zou er zo tussen kunnen staan om mee te doen, wát een leven! Elke dag grazen en loeien… Nou men zegt dat loeien me goed af gaat maar ben ik daar niet te oud voor om dat te doen? Ook volwassenen mogen soms kind in zichzelf zijn zeg ik maar zo… Geen geloei, geen rare dingen en wat heb ik eraan als ik in mijn eentje ben op dat moment?
Psychisch gestoord! Zou Bertha, de voorbij razende automobilist denken. En die verdwaalde fietser? Die zou vragen ‘ben je verdwaald in je leven?!’ Nee, dat ben ik niet! Dus, we doen dat maar niet en logischerwijs volg je de snelste route naar je werk… Verder een dagje als alle andere. Kletsen hier en daar maar vooral werken of soms toch andersom?! Tjah, het is nu eenmaal menselijk om naast je werk ook sociaal te zijn… Je collega ’s zijn nu eenmaal ook mensen die behoefte hebben aan sociaal contact. Gewoon omdat ze het fijn vinden of om maar éven hun ogen van het scherm af te hebben…
Een praatje en een glimlach, éven niet gefocust op het werk! Net zoals bij mij… Even dat tussenmoment om te praten of te lachen… Hoort er gewoon bij! Soms ook dom lullen, ja dat hoort er ook gewoon bij! Het is geen schande, ook dat is menselijk! Na een aantal uur van werken en praten staat de zon hoger en is het al veel warmer. Tijd om de fiets te pakken en naar huis te gaan. Dáár wacht nog vanalles op me… Drie wasjes, vaderdagcadeautje halen, en dan weer van ‘wat zal ik die beste vader van me dit jaar eens geven?!’ Een plantenbak met plantjes erin heeft ie al zovaak gehad!
Hmmm… Eens rondkijken! Gelukkig wat gevonden… Wat het is?! Dat ga ik niet vertellen, want Pa bezoekt deze website ook weleens. Met het zonnetje op mijn bol of in mijn rug kom ik bezweet thuis met de auto van het cadeaurondje. Ik wilde wel fietsen, maar daar is het cadeau te groot voor. Etenstijd! Ik heb niet zoveel zin om écht iets met groente en vlees te eten… Ik warm de broodjes van gisteren op en leg er weer twee quarter pounders op. Plakje kaas en komkommer en klaar! Binnen tien minuten zat ik te smullen! Afwasje, was omwisselen en dat wat klaar is ophangen. ’s avonds na het uitbuiken pak ik de bovenverdieping…
Slaapkamers stofzuigen, vensterbanken afstoffen en de schilderijtjes voorzichtig schoonpoetsen. Stofzuiger erdoorheen en op naar de volgende… Douche schoonmaken en dan ben je zo weer ruim een halfuur verder! Nu ben ik het even zat… Ik heb vanavond genoeg gedaan en zit nu dit artikel af te tikken. Bijna klaar! Bijna publiceren en dan de computer afsluiten. Ga ik nog even een avondwandeling maken of blijf ik binnen?! Oh, dat is waar ook. Ik moet de grijze container nog ophalen. Dan kom ik in elk geval nog even buiten… Ik ga me opmaken voor het weekend! Hopelijk wordt het weer een ‘Goddelijk’ weekend met veel gelukkige mensen…
Tot de volgende keer, bedankt voor het lezen en geniet vooral nog even van het lekker avond weertje, de warmte morgen, daar waar de één zegt ‘pfff alsjeblieft niet! Wat een rotwarmte’ en de ander ‘heeerlijk!’ ik heb er zin in en laat de zon maar lekker branden… Barbecue aan, vlees en groente erop, oh nee, zo min mogelijk groente is dat toch?! Sorry, ik dacht even in de dieetmanier omdat ik al ruim anderhalve maand aan het afvallen ben en de weegschaal vanmorgen 108 kilo aantikte… Het gaat langzaam, dat afvallen maar wie weet weeg ik in Augustus, misschien September weer onder de honderd kilo. Daar waar ik graag wil zijn zonder lichamelijke tegenvallers en pijn!
Pensje weg, mannelijke borsten weg en een smaller koppie… Geen vier zakken aardappels van vijf kilo meer elke dag en nacht bij me moeten dragen! Gewoon gezond en niet meer een schop onder me kont! Terwijl het half tien is geweest hoor ik de vogeltjes hun avondlied zingen en al rondfladderend genieten ze van het aanbod qua eten en drinken in mijn achtertuin… Met een beetje zweet onder het boord van mijn T-shirt en een little bit jeuk vind ik het voor nu even goed geweest! Beste lezer, beste volger, beste allemaal, tot de volgende keer! Geniet vooral van deze mooie avond en geniet van morgen! Ookal komt de warmte je even de strot uit, probeer ervan te genieten…
God ’s creatie is zo mooi! De schepping blinkt, ook bij 35 graden! Ook bij hitte en benauwdheid… Doe voorzichtig, drink voldoende en nee ik ben geen schoolmeester maar toch zeg ik het uit bezorgdheid. Na vanmorgen wake – up te hebben vernomen ga ik zo nog even naar buiten en dan is het ‘close your eyes and have a nice dream!’… Welterusten, tot de volgende keer! Bijna weer duizend woorden, hmmm, zal ik het redden? Nog even, nog heel eventjes en voor ik het weet zit ik er aan! Dan is het officieel, Ik weet in korte tijd veel alinea ’s te typen en ook nog met duizend woorden of meer! Nu zijn het er precies duizend, puntjepuntjepuntje
