Tussen de mensen loop ik…
Vanavond vlak na mijn maaltijd keek ik in de koelkast en bij mijn ‘fruitdoos’… Daar is weinig in te zien, ofwel in de fruitdoos helemaal niets en in de koelkast nog wat eieren, sauzen en een broccoli. Geen yoghurt, geen verdere groente en aan de overkant in de fruitdoos geen fruit! Een retourtje supermarkt ging ik doen en heerlijk genietend van het warme weer loop ik daar in mijn korte broek richting de winkel. Om me heen hoor ik de vogeltjes, zie ik veel bloemen die zijn uitgebloeid, dus wachten op de volgende lente en zo nu en dan rijdt er een auto over de weg…
Langs huizen en grasveldjes gelopen kom ik dan in het centrum van het dorp waar ik woon. Twee supermarkten, een juwelier, drogisterij en wat kledingzaken. Slechts een deel van de winkels in het dorp noem ik op… Vorige week is trouwens aan de overkant van de weg een barbecue speciaalzaak geopend maar is dat even jammer… Ik ben streng aan de lijn! Ik kijk er even naar en richt mijn ogen op de supermarkt. Eerst naar de goedkoopste, want natuurlijk let ik ook op de kleintjes! Ik loop een stukje terug en loop de winkel in. Vervolgens pak ik een mandje en wandel wat rond om te pakken wat ik nodig heb. Wat is het koud aan mijn blote benen in die winkel zeg!
Behalve aardbeien heb ik hier alles kunnen krijgen. Wat shampoo en hairwash in één, biologische magere yoghurt en voor het fruit race ik met mijn mandje naar de grote groente- en fruitbak in de hoek van de winkel. Ik pak wat nectarine ’s en tot mijn verbazing zie ik dat de bananen ook al op zijn… Het is de laatste tijd wel erg vaak raak in die winkel, steeds meer dingen lijken ze niet meer te hebben! Ik zucht even diep en doe de rest van mijn boodschappen. Ik leg wat groenten in mijn mandje en loop richting de kassa. Het wordt warm tot tropisch warm en dan vind ik frisse groente- en fruitsalades heerlijk om te nuttigen!
Vervolgens loop ik naar de supermarkt tegenover voor aardbeien en bananen. Ik hoor twee mensen bij een auto praten maar ik let niet op wat ze zeggen. Gaat me toch ook geen bal aan?! Daarom loop ik gewoon door en velen lopen ook zoals gewoonlijk weer de supermarkt uit met een kar of een tas vol met boodschappen. Aan hun gezicht zou ik kunnen zien dat ze balen weer zoveel voor de boodschappen te hebben betaald maar eigenlijk heb ik hier niet op gelet. Ik zie alleen vrolijke, maar ook niet vrolijke mensen die wat lijken te mompelen met de telefoon in hun hand. Eén keer ‘boe!’ zeggen en ze vallen met boodschappentas en telefoon op de grond…
Jammer en pijnlijk maar kom op… Waarom is die telefoon zo heilig tegenwoordig?! In de winkel viel het me op dat het er iets minder fris was, dus voor mij in mijn korte broek is dat al wat prettiger winkelen. Sowieso ziet het er al wat gezelliger uit en ja hoor! De aardbeien liggen er nog. Samen met een tros bananen neem ik een doosje aardbeien mee en loop naar de kassa. Moeders met hun kinderen staan in de wacht en die ene vrouw met één of twee boodschappen voor de avond. Dat lijkt op dit moment de samenstelling van de wachtrij te zijn. De kassière vertelt dat de kassa bij de servicebalie opengaat en ik kijk een andere vrouw aan…
Mevrouw de kassière zei dat ‘mevrouw’ mocht aansluiten bij haar kassa maar ‘meneer’ dan?! Wel heel lief wat er toen gebeurde, want ik mocht van mevrouw als eerst afrekenen en na twee bliepjes trek ik mijn portemonnee om te betalen. Wisselgeld geïnd en op naar buiten! Lekker een stukje naar huis lopen met een boodschappentas vol met boodschappen. Tot mijn verbazing staan de twee mensen buiten nog steeds te kletsen met elkaar en ze lijken nogal geïrriteerd. Het onderwerp is de stikstof problematiek en dan snap ik dat je daar behoorlijk geïrriteerd van kunt worden. Het land gaat zo toch ook naar de klote?! Sorry voor dat laatste scheldwoordje, maar het is het zorgelijke gesprek van de dag…
Ik loop maar door en steek de weg over. Met de tas sjouw ik naar huis en eenmaal thuis pak ik de boodschappen in en bereid me wat yoghurt met stukjes banaan en aardbei. Paar rozijntjes erbij en klaar! Even de TV aan en kijken of er iets leuks is maar hé! De plantjes moeten nog water en ik had nog in de planning om de laatste bladzijden van mijn cursus columns en blogs schrijven te lezen. Dit heb ik gedaan en daarna ben ik achter de computer gaan zitten om dit stukje te schrijven. Zo dadelijk even videobellen en misschien toch nog een leuke film?! We gaan het zien of ik er nog zin in heb en opeens herinner ik me het volgende… Een blog heeft een niet verplichte richtlijn van rond de 150 woorden, daar ben ik al overheen met mijn 855 woorden!
Dit keer trouwens zonder citaten, want dan worden het 866 woorden en voor mijn gevoel past het niet bij dit artikel… Daarom eindig ik nu met 883 woorden! 😉
