2021, wát een jaar…

Beste lezer, het jaar 2022 ben ik met Corona binnengegaan. Het hele jaar ben ik fysiek nog met niemand in aanraking gekomen, dus was de enige vorm van communicatie met mensen via de telefoon of beeldbellen. Hopelijk kan ik vanaf komende week weer ‘fysiek sociaal zijn’ als de klachten helemaal voorbij zijn. Ondanks alles gaat het weer een heel stuk beter! Vorig jaar, 2021 was een veel bewogen jaar. Begin van dat jaar kreeg ik zwaar Corona met alle gevolgen van dien! Gelukkig ben ik niet in het ziekenhuis opgenomen geweest maar het heeft m ‘n leven wel veranderd. Vermoeidheid en 0% conditie was wat ik ervan overhield. Daar waar ik dacht voorgoed afscheid te kunnen nemen van epilepsie heb ik April vorig jaar weer een lichte aanval gehad. De medicatie is in overleg met de neuroloog weer hervat naar een kwart van wat ik vijftien jaar lang heb gebruikt. Vroeger 300 mg, nu 100 per dag! Ik was begonnen met een online opleiding ‘webdesign’ maar misschien wel mede door wat me is overkomen door Corona en epilepsie heb ik dit helaas niet kunnen afmaken. Het onthouden van zo enorm veel code ‘s was toch niet meer aan me besteed…

“Vermoeidheid en 0% conditie was wat ik ervan overhield”

Programmeren is nooit mijn sterkste kant geweest, ondanks dat ik jaren in de ICT werkzaam ben geweest. Binnen deze tak heb je namelijk veel verschillende richtingen. Ik ben altijd in de support-tak actief geweest binnen de ICT, denk daarbij aan storingen met computers en internet oplossen en lesgeven. Ik stond in de winkel, werkplaats en was ook veel bij klanten thuis te vinden. Het lesgeven heb ik vroeger als vrijwilliger gedaan. Ik dacht bij mezelf, misschien nu ik volledig van de medicatie af ben kan ik me beter concentreren met het programmeren maar helaas ging het dus in April vorig jaar weer mis! De opleiding webdesign kon ik op mijn buik schrijven, zoals ze dat zeggen en ben er dus ook mee gestopt. Ik ging nadenken over iets anders en dat was schrijven. Al een aantal jaren schrijf ik veel stukken op internet en hierin zal ik best willen uitbreiden. Denk hierbij aan mijn eigen boek schrijven en het werken aan mijn professionaliteit hierin. Corona heeft me ook doen nadenken en één van de gedachten is ‘ik moet sowieso ergens in ontwikkelen waar ik goed in ben en waar mijn hart naar uit gaat!’. Na wat er vorig jaar is gebeurd heb ik te maken gehad met angst… Want, zal 2004 zich opnieuw herhalen? Raak ik weer (bijna) alles kwijt?!

“Corona heeft me ook doen nadenken en één van de gedachten is ‘ik moet sowieso ergens in ontwikkelen waar ik goed in ben en waar mijn hart naar uit gaat!”

Je herbeleeft in je gedachten opnieuw een ‘vroegere film’. Zoals jullie misschien weten hebben pesten en epilepsie mijn leven behoorlijk beïnvloed en kwam vooral de vraag ‘hoelang blijft dit me nog achtervolgen?!’ telkens in me op! Afgelopen jaren heb ik gewerkt aan herstel en genezing en als je dan weer zo ‘n domper over je heen krijgt dan hoeft er maar bijzonder weinig te gebeuren of je zakt weer helemaal weg in je negativiteit van vroeger! Niet alles was slecht, zo moet je ook maar weer denken. God heeft me niet losgelaten en de mensen om me heen ook niet! Misschien ga je meer accepteren dat de situatie ‘nu eenmaal zo is’ en dat je écht moet leren leven met een beperking die misschien je hele leven je achtervolgt. Pesten kun je op den duur achter je laten, in elk geval de negatieve kanten ervan, epilepsie waarschijnlijk niet! Waarom ik het over de negatieve kanten van pesten heb? Misschien is er ooit nog wel op één of andere manier een rol voor me weggelegd waarin ik anderen kan helpen om over hun ‘pest-trauma’ heen te komen. Voor nu focus ik me op m ‘n privéleven, mijn werk en schrijven. En ik probeer ook mijn rol als Christen verder te ontwikkelen. De eerste thuisstudie ‘schrijven’ is bijna klaar. Ik moet nog één opdracht inleveren… Daarna zijn er nog een aantal opties die ik kan kiezen om wat meer doelgerichtere cursussen te gaan volgen binnen de wereld van het schrijven.

“God heeft me niet losgelaten en de mensen om me heen ook niet! Misschien ga je meer accepteren dat de situatie ‘nu eenmaal zo is”

ICT helemaal loslaten? Voorlopig denk ik wel! Ik zie wel of ik er in de toekomst weer wat in zou kunnen betekenen… Vergeet niet dat ik al jaren achterloop in de ontwikkelingen en een paar jaar scholing nodig zal zijn. Dit jaar hoop ik 38 te worden en dan vind ik dat je gewoon je eigen boontjes moet kunnen doppen en niet weer volledig de schoolbanken in moet… Maar goed, dat is mijn mening 😉

“Ik zie wel of ik er in de toekomst weer wat in zou kunnen betekenen…”