Wouter en de zoektocht naar kerst (7)

Het is bijna kerst, Wouter ’s taakstraf bij bakkerij Frederik zit er op. Gespannen vraagt hij zich af of hij er nog kan blijven werken. Vandaag is de eindbeoordeling met Frederik en deze vindt plaats om twaalf uur. Wouter heeft nooit verwacht dat hij in zo ’n warm nest zou terecht komen en dat er eindelijk een leuk groepje mensen is die hem waardeert en dan niet alleen zakelijk! Door de verkeerde keuze die hij maakte lijkt het alsof hij een heel groot trauma heeft verwerkt. Wie had het durven dromen dat Wouter en Rico het zouden uitpraten en als hele goede maten naar de kroeg zouden gaan. En meegerekend de vrienden van Rico… Eén gezellige groep met in het verleden haat en nijd en nu dit! Wouter denkt terug over een moeilijke maar fijne periode waarin hij eindelijk los is gekomen van zijn bitterheid en hij kan nu met een prettigere blik in de toekomst kijken. Hij beseft ook dat hij zijn vaste baan bij de gemeente heeft weggegooid maar wil hij op het moment dit werk wel weer doen? Het spookt door Wouter ’s hoofd en door wat er is gebeurd is dit helemaal niet gek! Nadat Wouter heeft ontbeten gaat hij zich douchen en haast zich dan naar de bakkerij. ‘Misschien is dit wel de laatste dag…’ gaat er door zijn hoofd en hij zet zijn fiets achter de winkel. Daar staat iedereen hem vrolijk op te wachten en ze hebben een cadeau voor hem! Wouter wordt positief geraakt door het geschenk en iedereen bedankt hem voor zijn betrokkenheid. ‘We hebben nog nooit zo ’n fijn mens meegemaakt dan jou’ is wat bijna iedereen zegt! Frederik is niet aanwezig, en Wouter vraagt zich af waar hij is… Het geschenk, een mooie grote kaars met bedankt, let wel, deze is anderhalf meter hoog, en daarbij een LP van zijn favoriete artiest wordt in ontvangst genomen. Iedereen krijgt een welgemeende knuffel…

Dan gaat iedereen aan het werk, want er is veel te bakken zo vlak voor de kerst. Wouter helpt weer mee met verkopen van kerstbomen en oliebollen en hij met het uur zenuwachtiger. Hoe gaat het verlopen? Officieel betekent dit zijn laatste dag… Dan, om twaalf uur komt Frederik en hij nodigt Wouter uit om met hem mee te komen. Ze gaan even samen naar een afgelegen plek en daar gaan ze met elkaar in gesprek. Frederik vertelt dat hij zeer tevreden is over Wouter en dat hij een échte vriend is geworden. Wouter bevestigt dit en ze geven elkaar een knuffel. Dan bespreekt Frederik dat hij alles positief zal beoordelen naar de politie en dat Wouter gewoon weer als een vrije vogel verder kan in zijn leven. Wouter bedankt ook Frederik voor het geschenk en dan komt het moment van de waarheid… Mag Wouter blijven? Nadat Wouter deze vraag heeft gesteld kijkt Frederik hem teleurstellend aan en hij geeft aan dat dat helaas niet in betaalde dienst kan… Wel kan hij in het weekend als vrijwilliger blijven en ook daarmee is Wouter tevreden. Na de werkdag gaat Wouter toch maar eens werk zoeken en hij begint zich maar eens aan te melden op allerlei websites om werk te zoeken. Hij kijkt rond in zijn interessegebied en her en der staan er vacatures. Toch twijfelt hij ook, want zoals het bij de bakker was zo zou hij het graag voor altijd willen! Tóch moet er brood op de plank komen en zal hij waarschijnlijk op den duur bakkerij Frederik gedag moeten zeggen. Het voelt hem zwaar in de maag als hij hierover nadenkt. Na een aantal uren zoeken is het avond en ondertussen zit Wouter tussen de kerstverlichting. Hij besluit om maar eens naar bed te gaan en dan maar eens goed te gaan slapen. De volgende dag wordt hij wakker, een beetje teleurgesteld omdat hij niet naar Frederik kan en dus alleen thuis zit. Hij besluit om een mailtje te sturen naar de toneelvereniging, om te vertellen dat het hem ontzettend spijt van de vernielingen en dat hij met liefde in zijn hart weer terug wil komen.

Enkele uren later, terwijl Wouter zich rot solliciteert, krijgt hij een e-mailtje terug van de toneelvereniging… Het is niet veel goeds, want in één zin wordt er geschreven: ‘Beste Wouter, we zijn niet op zoek naar nieuwe leden en we hebben dus ook geen interesse…’ Daarmee wordt afgesloten met een groet en meer niet! Het raakt hem, en hij besluit de telefoon te pakken en op te bellen. Op de toneelvereniging had hij veel bekenden en hij voelde zich daar enorm op zijn plek. Eén van de weinige plekken waar ze écht iets in Wouter als persoon zagen en iedereen mocht hem daar enorm! Het was in zijn privéleven het enige stuk sociale leven dat hij had en ook met alle dingen om de vereniging heen… Nadat Wouter het nummer heeft ingetypt gaat de telefoon over en er wordt opgepakt. Ze zien meteen dat het Wouter is en dus wordt er ook licht geïrriteerd ‘halló Wouter!’… Dan wordt het stil aan de andere kant en Wouter begint te praten. Er begint aan de andere kant wat te ritselen en Wouter zegt als laatst nog ‘jullie waren zó enthousiast en ik stond hoog geëerd! Waarom kan ik het niet goed maken?’ Dan wordt de verbinding verbroken en Wouter smijt zijn telefoon op de bank… Hij gaat een eind wandelen en moet even een frisse neus halen. Hij denkt bij zichzelf ‘waarom doet iedereen zo overdreven?’ Waarom wordt Wouter na één incident wat hij weer volledig heeft hersteld zó gestraft?! Hij maakt een afspraak bij de psycholoog en hij heeft geluk! Hij kan deze middag al terecht. Jessica roept Wouter die in de wachtkamer zit en ze gaan weer tegenover elkaar zitten in de wel bekende praktijkruimte. Het gesprek begint en Wouter raast eruit wat hem enorm dwarszit. Hij geeft aan dat hij nergens meer welkom is en dreigt opnieuw in een gat te vallen!

Jessica geeft aan dat ze niet zoveel voor hem kan doen en ze verwijst hem toch door naar een praatgroep voor eenzame mensen… ‘Eenzame mensen?!’ zegt Wouter, Maar wat heb ik daar aan?! Dan is het spreekuur voorbij en loopt Wouter ook hier teleurgesteld weg. Hij fietst door de winkelstraat en gaat even langs de bakkerij. Hij stopt dit keer niet en na een rondje van twee uur komt hij weer thuis. Zodra Wouter in de woonkamer is ziet hij op zijn telefoon, die nog steeds neergesmeten op de bank ligt, een gemiste oproep van het werk… Het is een oproep van Hans. Wouter ziet dat er een voicemail is ingesproken en beluistert deze. Het is Hans die vraagt of hij morgenochtend om elf uur kan komen want hij wil met hem praten. Hij kijkt verbaasd om zich heen, diezelfde Hans die hem op staande voet heeft ontslagen wil met hem praten. Maar waarom?! Hij gaat zijn huis schoonmaken en geeft aan dat hij er de volgende dag om elf uur is. Het is na een schoonmaakrijke dag avond geworden en hij gaat vroeg naar bed. Na nog wat sollicitaties en afwijzingen maakt hij zich op voor het gesprek dat met Hans zal plaatsvonden. De volgende dag gaat hij naar zijn ouder werkgever en Hans ontvangt hem. Dit keer wat vriendelijker en samen lopen ze naar het kamertje van Hans. Wouter gaat zitten en Hans vertelt hem dat hij weer zou mogen komen werken. Helaas is de functie die Wouter eerder deed door een nieuwe collega bezet en krijgt hij nu een optie om te werken als parkeerwacht… Wouter kijkt hem aan en zegt ‘parkeer-wacht’? Hans zeg dat dit het enige is wat hij hem kan aanbieden en anders moet hij maar weer gaan… Wouter geeft aan dat hij serieus met Hans wil praten en gelukkig gaat Hans hierin mee. Wouter vertelt dat hij heel erg veel spijt heeft van wat hij heeft gedaan en dat hij het heel graag weer wil goedmaken en keihard zijn best wil doen om het vertrouwen weer terug te winnen.

Hans geeft nogmaals aan dat er momenteel alleen een vacature is als parkeerwacht en dat hij als hij wil morgen al kan beginnen. Wouter neemt dit maar aan, want hij wil toch weer een goed inkomen hebben en niet alleen moeten leven van een uitkering. Hij gaat ermee akkoord, ookal zal dat betekenen dat hij minder verdient dan bij de functie waar hij eerder werkte. Ondanks deze ‘mindere’ functie is Wouter blij dat hij weer werk heeft maar nog steeds vindt hij het erg jammer dat er bij de bakkerij geen mogelijkheid voor hem is. De volgende dag breekt aan en Wouter gaat zoals vanouds weer naar kantoor. Met zijn nette pak aan komt hij binnen bij de receptie en opeens kent iedereen hem weer en begroet hem alsof er niets is gebeurt. Zelfs Angelique komt nog even langs en begroet hem. Hans staat klaar met het programma voor de dag en Wouter stapt in zijn bedrijfsauto om daar waar nodig bonnen uit te delen! Hij rijdt door het dorp en komt bij de winkelstraat. Er is tot op heden nog maar één foutparkeerder geweest en deze heeft hij ook meteen bekeurd omdat hij op een invalideparkeerplaats stond. Dan komt hij bij bakkerij Frederik en hij ziet dat ook Frederik verkeerd geparkeerd staat. Hij stapt uit en ziet dat Frederik ook op een invalideparkeerplaats staat terwijl hij geen vergunning heeft. Hij denkt na… Om de wet na te leven moet hij zijn grootste vriend nu een bekeuring geven, dat zal hem in de bakkerij duur komen te staan! Tenminste die kans is aanwezig… Dan komt Frederik via de winkel buiten en spreekt Wouter aan. ‘Sorry, sorry, ik ben zonder na te denken op deze plek gaan staan en ik zet hem nu weg!’ Dan spreekt Wouter Frederik aan en dan ziet Frederik dat het Wouter is… ‘Wouter ben jij het?!’ ’Hoe kom jij in zo ’n net pak?’ Wouter vertelt dat hij sinds vandaag weer bij de gemeente werkt en dat hij dit maar heeft aangenomen. ‘Wettelijk gezien moet ik je een boete geven’ zegt Wouter en Frederik kijkt hem heel teleurgesteld aan.

Frederik loopt terug naar de winkel en komt terug met zijn identiteitsbewijs. ‘Doe dat pasje maar weer terug’, zegt Wouter. Terwijl het apparaatje de bon aan het printen is snauwt Frederik wat om zich heen. Een parkeerboete is maar zo een paar honderd euro! Terwijl de parkeerbon voor Frederik klaar is scheurt Wouter het kapot. ‘Je denkt toch niet dat ik mijn beste vriend, waar ik héél veel aan te danken heb, een parkeerbon van honderden euro ’s ga geven?!’ Frederik wordt weer blij en vrolijk en hij bedankt Wouter. ‘Mondje dicht he?!’ zegt Wouter en hij adviseert om snel de auto op een andere plek te zetten. Een paar dagen gaan voorbij en het is Zaterdag. Wat heeft Wouter zin om weer naar de bakkerij te gaan! Hij stapt op zijn fiets en vertrekt naar de bakkerij. Wouter zet zijn fiets voor de winkel en komt via de winkel naar binnen. Daar wordt hij openlijk begroet door zijn collega ’s en begint hij meteen weer ‘als vanouds’ maar nu voor de eerste keer niet als ‘taakstraffer’. Terwijl Wouter in de winkel staat om klanten te helpen klinkt er een harde ‘bonk’ van achteren. Wouter denkt niet gelijk aan iets ernstigs, want iemand kan toch wat laten vallen? Een moment later komt collega Ingrid in behoorlijke paniek bij Wouter… Bel 112 want Frederik is gevallen!!! Wouter en Ingrid haasten zich naar de plek waar Frederik ligt en ze zien hem daar liggen. Meteen pakt Wouter zijn telefoon en belt met het alarmnummer. Frederik reageert nergens meer op… ‘Kom alsjeblieft snel!’ zegt Wouter aan de telefoon en hij probeert totdat de hulp arriveert hulp te verlenen aan Frederik die daar levenloos ligt…

Het vervolg lees je in het volgende deel!