Wouter en de zoektocht naar kerst (6)
Wouter staat oog in oog met Rico. Stotterend begroet hij hem… Verdriet maar ook boosheid borrelen op in Wouter maar hij weet zich rustig te houden. Met een domme daad weet hij immers wat hem te wachten kan komen te staan en hij wil absoluut niet zijn fantastische mensen om zich heen opnieuw verdriet doen en alles verpesten. Ook Rico heeft een rood gezicht en de oud Pester vraagt om twee broden en een zak oliebollen. Wouter trilt en zweet en met zijn zenuwachtigheid maar ook boosheid pakt hij voor Rico twee grofvolkorenbroden en oliebollen. ‘Wil je er poedersuiker bij?’ vraagt Wouter een beetje kortaf en Rico geeft aan dat hij geen poedersuiker nodig heeft. Rico rekent af en hij loopt de winkel uit. Wouter vertelt aan Frederik dat dat één van zijn Pesters was en de ergste van het groepje. Vroeger stotterde Wouter heel erg als hij gespannen was. Ook daarmee is hij op school erg gepest en zelfs op volwassen leeftijd is hij niet over het stotteren heen gekomen. Wouter gaat even naar achteren om een glaasje water te pakken en hij drinkt het even op. Hij moet even weer stabiliseren in zijn gedachten en Frederik vraagt of Gerda, één van de medewerkers even de winkel wil overnemen. Frederik loopt naar Wouter om te kijken of alles goed is en hij ziet hem daar aan tafel snikkend zitten. ‘Als ik die kop zie dan komt alles weer tevoorschijn van vroeger!’ is wat Wouter vertelt. Nu Rico weet dat Wouter bij de bakkerij werkt vraagt Wouter zich af of hij weer één of ander plannetje gaat bedenken om hem op volwassen leeftijd opnieuw het leven zuur te maken…
Een uur later staat Wouter weer in de winkel en ondertussen helpt hij mensen netjes met het naar de auto brengen van boodschappen. Het gaat weer een heel stuk beter met hem en de vrolijkheid is weer aan het terugkomen. Frederik vraagt aan Wouter of hij bij de slagerij om de hoek een kilo gehakt wil halen voor bij het gezamenlijk eten en Wouter gaat erheen. Hij loopt de winkel binnen en daar vraagt hij een kilo gehakt en rekent af. Dan neemt hij voor zichzelf uit eigen portemonnee een lekker stuk droge metworst mee en peuzelt dit tijdens zijn wandelingetje naar de bakkerij op. Eenmaal terug geeft Wouter het gehakt aan Frederik en hij gaat weer verder met zijn werk. Dan, aan het eind van de werkdag komt een groep mensen de bakkerij binnen en Wouter schrikt zich opnieuw een hoedje! Het zijn Rico en zijn maten… Ze zijn elkaar dus niet uit het oog verloren en ze lopen rechtstreeks op Wouter af. Alle ogen zijn gericht op Wouter en ze zien er erg aanvallend uit. Het zijn dezelfde soort gezichten als vroeger, toen Wouter werd gepest en in elkaar geslagen werd. Hij bedenkt zich geen minuut en pakt een deegroller. Wouter begint te trillen van woede en hij barst uit elkaar! Het groepje schrikt zich te pletter en wouter schreeuwt ‘oprotten uit deze winkel!!! en heel gauw…’ Het groepje blijft staan en Wouter komt achter de toonbank heen want nu wil hij hun eens een pak smeer geven. Het liefst wil hij hun nú in het ziekenhuis slaan zoals ze bij Wouter vroeger gedaan hebben en hij begint er op los te meppen! De heren weten niet wat ze overkt en ze rennen de winkel uit. Frederik haast zich naar de winkel en probeert Wouter rustig te krijgen. Trillend en met een keirood gezicht staat hij daar nog steeds te schandalen en het liefst wil hij de winkel uit om ze buiten een pak slaag te geven…
Een halfuur later biedt Wouter zijn excuses aan en vertelt ook de betrokken collega ’s waarom hij zo tekeer ging tegen die mensen. Gelukkig begrijpt iedereen dit en Frederik besluit om hier geen melding van te maken bij de politie. Wouter werkt nog steeds bij bakkerij Frederik als zo zijnde ‘taakstraf’ en kan dus bij overschrijdend gedrag zo weer de gevangenis ingaan. Vol van begrip staat iedereen om Wouter en hij breekt. Na de tijd sluiten ze de winkel en gaat iedereen naar huis. Dit was weer een werkdag en Wouter besluit om na het eten bij hem thuis even een stukje te gaan lopen. Hij is weer rustiger en genietend van de kerstversiering loopt hij zijn rondje. Wouter kijkt om zich heen en voelt zich op dat moment alleen… Hij realiseert dat hij door zijn trauma nooit open heeft kunnen staan voor meisjes en vrouwen en beseft dat hij daarom nog alleen is. Ook begint hij te beseffen dat hij écht aan zichzelf moet gaan werken en dat hij er mag zijn! Helaas kan hij dat nog niet helemaal accepteren maar een aanwinst is al gemaakt. Hij is gaan houden van kerst en alles eromheen. In het donker loopt Wouter naar het parkje aan de rand van het dorp. In de verte hoort hij een uil en hij gaat op een bankje zitten. Al luisterend naar de uil ruikt hij de winterse kou en ook van binnen begint hij wat te bibberen. Dan, zonder dat hij het merkt komt er een hond op hem afrennen en begint te ruiken en te likken. ‘Bello, niet doen!’ is wat er in de verte klinkt maar Wouter heeft een nieuw vriendje gemaakt met Bello. Honden maken snel nieuwe vriendjes en dan komt er een man richting Wouter gelopen. Het is Rico… In zijn eentje loopt hij daar en Wouter ’s hart begint te bonken! Wat moet hij doen?! Rico kijkt verbaasd en weet ook even niet wat hij moet zeggen. Wouter biedt zijn excuses aan voor zijn gedrag in de winkel en Rico zegt dat het hem ook spijt.
Vele jaren later spreken Wouter en Rico in andere sferen lijkt het wel. Rico die zijn excuses aanbiedt?! Rico vraagt of hij naast Wouter mag zitten en Wouter antwoordt met ‘ja’. Rico roept zijn hond terug en deze begint weer te snuffelen en af en toe wat te knuffelen met Wouter. Er ontstaat een gesprek en Rico begint te vertellen dat hij heel erg veel spijt heeft van zijn vroegere daden. Dat had nooit mogen gebeuren en ook zijn vrienden hadden dit nooit mogen doen. ‘Maar waarom?!’ vraagt Wouter. ‘Waarom hebben jullie mijn leven zo ontzettend getekend?’ Rico vertelt dat hij zelf werd geslagen door zijn ouders en dat zijn rug altijd vol zat met blauwe plekken. Hij heeft geen liefde gekend en hij wilde op school ‘iemand zijn’ waar mensen wél tegenop keken… Rico ’s vader en moeder waren rijk, héél rijk en woonden in een enorme villa. Beide ouders zaten aan de drank en er werd ook drugs gebruikt in het bijzijn van de toen nog puberende Rico en zijn zusje. Wouter luistert het aan en Rico biedt nogmaals zijn excuses aan. ‘Dit heb ik nooit geweten’ zegt Wouter en hij luistert naar wat Rico nog meer te zeggen heeft. ‘Mijn vader zat in de muziekindustrie en mijn moeder was danseres’ vertelt Rico en daar gebeurden veel nare dingen die het daglicht niet konden verdragen. ‘De klappen die ik kreeg en de zware beledigingen reageerde ik af op onder andere jou…’ Wouter accepteert Rico ’s excuses en samen lopen ze, met Bello, een stuk door het park. Rico vertelt dat hij is getrouwd met een fantastische vrouw die zijn leven weer op de rit heeft gebracht en samen hebben ze twee prachtige kinderen. Wouter vertelt dat hij daar nooit aan toe is gekomen door zijn trauma en wonderbaarlijk genoeg vertelt hij aan zijn vroegere Pester dat hij het wel begint te missen.
Veel mensen lopen met een partner en soms lijkt het alsof Wouter de enige is zonder… Rico vraagt of hij goede psychische hulp heeft en Wouter vertelt hem dat hij sinds kort naar een psycholoog gaat. ‘Het is heftig en zwaar’ maar het begint wel te helpen’ vertelt Wouter en als ze uit het park lopen vertelt Rico dat hij graag een keer gezamenlijk met zijn vrienden wil praten en erg graag wil uitpraten wat er vroeger is gebeurd. De volgende dag, na werktijd spreken Rico, zijn vrienden en Wouter af in het gezelligste café van het dorp. Gespannen zitten ze bij elkaar maar uiteindelijk heeft iedereen zijn zegje kunnen doen. Iedereen heeft behoorlijk medelijden met Wouter en dat de gevolgen waar hij mee te maken heeft door hun komt. Gelukkig is het nu uitgepraat en vlak voor sluitingstijd, half één in de nacht drinken ze gezamenlijk een grote pils bier. Wouter betaalt en dan volgt er een groepsknuffel! En zo komt er een eind aan haat, bitterheid en verdriet’ bij een ieder en scheiden buiten de kroeg ieder ’s wegen. De volgende dag heeft Wouter een verassing voor Frederik. Hij geeft aan dat hij om twaalf uur even weg moet en zoals aangegeven doet hij dit ook. Frederik kijkt zijn werknemers aan en vraagt zich af waar hij die verassing aan te danken heeft… Even later komt Wouter terug in de winkel mét een groep mensen. Het zijn Rico en de vrienden van hem! Hiermee wil Wouter laten zien dat ze alles hebben uitgepraat en dat ze weer met z ’n allen door één deur kunnen! Frederik schiet in tranen van emoties. Het oude manneke weet even niet wat hem overkomt en trotseert Wouter maar ook Rico en zijn vrienden. Dan wordt iedereen uitgenodigd om erwtensoep te komen eten en een enorm grote pan wordt op de tafel gezet… Vol van trots en blijdschap zit iedereen bij elkaar. Collega ‘s, Frederik, Wouter, Rico en vrienden genieten volop van de erwtensoep!
De middagpauze duurt langer dan normaal maar dat heeft nu ook een échte reden. Na de middag gaat Wouter weer in de winkel staan en zwaait hij Rico en zijn kameraden uit. Wouter kijkt vrolijk naar Fredrik en samen gaan ze nog even wat kerstbomen uitladen van de wagen… Met een zak oliebollen en een vers kerstbrood loopt Wouter naar zijn fiets en gaat naar huis. De kerkklok slaat half zes en een paar minuten komt Wouter bij huis. Er ligt een brief op de deurmat… Het is een officiële ontslagbrief van de gemeente met nog een nabetaling van de dagen die hij in de maand nog heeft gewerkt. Een briefje zit er bij met een bedankje maar dat ze het erg jammer vinden dat het zo is verlopen! Wouter legt het op zijn tafel en begint maar eens aan zijn eten… Vanavond staat er stamppot andijvie met kaas en spekjes én een groot stuk worst op het menu. Stiekem hoopt Wouter dat hij in dienst kan komen bij de bakkerij. Ookal is het heel ander werk dan waar hij voor heeft geleerd…
Binnenkort het volgende deel!
