Broodje frikandel, broodje kroket…

Beste lezer, dit keer een gedichtje. Vanmiddag had ik er best moeite mee om me in te houden tijdens de pauze toen ik die heerlijke broodjes kroket en frikandel zag liggen maar mezelf toch maar verwende met een broodje ham/kaas en een extra sinaasappel met een salade. En dan al die mensen om je heen met die overheerlijke warme frituurbroodjes… Hopelijk heeft het ze gesmaakt 😉😂 ’s Middags kwam ook nog eens de verleiding van gebak… Ook dit heb ik maar laten liggen en wijs gekozen vond ik zelf. En we gaan door! Hieronder het gedicht:

Broodje frikandel, broodje kroket, wat een pret! Behalve voor mij, want ik ben niet blij…
De reden is de weegschaal, dat maakt dat ik baal… Mijn dieet bepaalt wat ik eet en wie weet…
Is het over een paar weken weer normaal, om zo trots te worden dat ik mijn gewenst gewicht behaal…
Géén poffertjespan, geen frituur, geen lekkere hapjes uit de muur, geen vreetschuur…

Ik ruik alles, gelukkig maar en dat is een prachtig gebaar, maar ook de snackgeur is daar…
Verleiding is groot maar gelukkig stel ik me nu nog niet bloot, hopelijk is dat niet waar ik me aan stoot…
Weg hoofdkussentje, want dat is wat ik wil, met streng lijnen is dat een bittere pil…
Waar ligt het allemaal aan? ‘Tussen de oren eter’ of gewoon een ‘hobbyist lekkere vreter?’

De salade is even lekker, dat is een troost en daarmee maak ik het helemaal niet gekker…
Het is gezond en met een lekker gezond soepje erbij maak je het niet al te bond…
Wanneer is het afgelopen? Als de weegschaal me blij maakt en de spiegel niet meer kraakt…
Slanke wangetjes maken me niet meer zo bangetjes, want de waarschuwing is verstreken na al die weken…

110 kilo, 100 kilo en 96, we tellen af en dat is absoluut geen straf…
Het uiterlijk verandert mee en wat is dat een fantastisch idee… Gewoon slank te zijn zonder die dikke pijn…
Voor de één een mogelijkheid, voor de ander een wens, in ieder geval is het voor een ieder een strijd…
De verleiding is er altijd, in deze strijd en vooral in deze moeilijke tijd…