Stel je voor…

Imagine That this world is one piece of peace! There will no war, no hate, no might of human… Eén van de mooie Engelstalige zinnen die je kunt maken die beginnen met het woord ‘Imagine’…… Stel je voor dat de wereld één stuk vrede is, er zal geen oorlog zijn, geen haat en geen menselijke macht… Voor diegenen die geen Engels kunnen heb ik de zin even vertaald. Beste lezer, kunnen we bij ‘stel je voor’ of ‘imagine’ niet allemaal beginnen te dromen? Stel je voor dat je niet ziek zou zijn, je geliefden om je heen nog zouden leven, dat je zou kunnen leven in een wereld van liefde… Stel je voor dat Jezus terug komt op aarde en af gaat reken met ál het onrecht… Stel je voor dat we nu al in de hemel zouden leven… Stel je voor dat de liefde van je leven zich nu al zou laten zien is bij veel mensen ook een veel voorkomende gedachte lijkt me zo… Stel je voor dat je niet meer eenzaam zou zijn of stel je voor dat je een miljoen zou winnen…

“Kunnen we bij ‘stel je voor’ of ‘imagine’ niet allemaal beginnen te dromen?”

Moet ik deze alinea niet opnieuw beginnen met ‘stel je voor’ of ‘imagine’? Misschien wordt het dan dit keer wat te herhaaldelijk. We hebben allemaal een perfect beeld in onze gedachten over hoe een perfecte wereld eruit zou kunnen zien. Hoe kunnen wij afrekenen met het kwade en met de zonde? Hoe kunnen wij de maatschappij weer vrolijk maken zodat de chagrijnige gezichten weer gaan lachen? Niet meer langer een pandemie, niet meer langer anderhalve meter afstand en zéker niet meer langer die mondkapjes als je ergens binnenkomt… Het zijn allemaal van die dingen die niet bij het leven horen waar we nu mee te maken hebben, het zijn soms van die tweede wereldoorlog taferelen en hoe onzeker is onze toekomst nu? Wat gaan we voor economische gevolgen krijgen en ben ik nog zeker van mijn baan, mijn inkomen, mijn huis? Ben ik nog zeker van mijn leven bij de velen die Corona hebben en diegenen die hierdoor in het ziekenhuis liggen?

“Hoe kunnen wij afrekenen met het kwade en met de zonde? Hoe kunnen wij de maatschappij weer vrolijk maken zodat de chagrijnige gezichten weer gaan lachen?”

Hoe depressief is de samenleving geworden door deze vreselijke pandemie? Je ziet het gewoon om je heen dat zélfs in winkels de winkeliers chagrijnig reageren en het gedrag ‘ikke ikke’ nog erger is geworden dan ervoor. Als ik vraag waar de toastjes liggen dan wordt er niet meer met me meegelopen maar wordt gezegd ‘eind van de gang links en dan bovenste schap bij de suiker’… Daar sta je dan met een mond vol tanden, want ga je het met deze instructies nu wél vinden? Misschien ben je wel kwijt wat je moet onthouden omdat je niet weet wat je overkomt… Want sinds wanneer loopt de winkelier niet meer met je mee? Tenslotte zie je de winkelier weglopen en de container met in te pakken producten wordt door hem of haar verder met een sloffende houding voortgeduwd of getrokken. Wauw… Wát een sfeer, wát een mentaliteit, en wát een fijne samenleving is het toch geworden hier op de wereld! Moeten we op deze manier onze trots weer op een gezonde manier terugwinnen en moeten we op deze manier weer geestelijk genezen van die vreselijke pandemie?

“Wauw… Wát een sfeer, wát een mentaliteit, en wát een fijne samenleving is het toch geworden hier op de wereld”

Straks gaat het antidepressiva regenen, want wie kan er wel goed met deze pandemie om? In plaats van een witte kerst van sneeuw krijg je straks een witte kerst omdat de straten vol liggen met antidepressiva. De psychologen en psychiaters krijgen het behoorlijk druk en de opnames? Je zou ook gek worden van die maatregelen en dat binnenblijven maar wat dacht je van het thuiswerken en je sociale contacten alleen via een scherm te zien? Dat kan toch ook niet? Maar toch heeft de Duivel z ‘n zin… De Duivel die het eigenlijk niet waard is om met een hoofdletter te schrijven, dezelfde ‘duivel’ die zoveel mensen probeert kapot te maken heeft wereldwijd alles voor elkaar gekregen zodat iemand die heftige virus heeft laten lekken op welke manier dan ook! De duivel komt steeds dichterbij en wij geraken steeds verderaf van het goede, dat is wat ik elke dag zie als ik op mijn fiets zit naar het werk… Niemand lijkt meer vrolijk te kunnen kijken en dan vraag ik me af… Ben ik tegenwoordig nog de enige?

“De duivel komt steeds dichterbij en wij geraken steeds verderaf van het goede”

Ja, wat is dit nu weer voor rotartikel zou je je afvragen… En dat kan ik goed begrijpen maar het gaat toch alleen maar over Corona en de ellende eromheen? Daarnaast gaat het over oorlog en wat dacht je van de corruptie onder overheden en mensen die hun boosheid uiten door te gaan protesteren vanwege de Coronamaatregelen? Ik heb vaak gehad als schrijver: Wat voor columns kan ik nu weer schrijven? Ik kan het toch niet alleen over Corona laten gaan en over corruptie en de verdrietige dingen die er op de wereld gebeuren? Dit wordt dan net zo ‘n tissue-trek-website… Gelukkig kan ik dan nog wat romans, sprookjes of iets wat humoristische verhaaltjes bedenken en dit digitaal opschrijven. Want als ik dat niet had, wat had ik dan verder moeten doen om het een beetje gebalanceerd te houden? Wat had ik dan gehad om niet teveel te lopen klagen? Misschien wel niets en zou dit een soort klaagscherm worden! Nu weer terug naar het onderwerp ‘stel je voor…’ Want stel je eens voor dat de wereld overheerst zou worden met positiviteit? Dat niet de duivel maar God steeds dichterbij de mensen komt? Dat iedereen God nóg beter weet te vinden? Stel je voor dat iedereen houvast zou kunnen vinden in God? Wauw! Dat zou fantastisch zijn……

“Stel je eens voor dat de wereld overheerst zou worden met positiviteit?”

Stel je voor kunnen we gelukkig straks doorstrepen bij de vraag: ‘Stel je voor dat we weer teruggaan naar het oude normaal?’ Dat alle maatregelen zijn opgeheven en dat we weer kunnen doen wat we altijd gewend waren. Er komt een tijd, en ik geloof daar nog steeds in dat Corona (bijna) vergeten gaat worden, alhoewel dit voor de nabestaanden of de mensen die nog steeds de consequenties van dit virus bij zich dragen hier nog lang last van kunnen hebben. Mensen die al meer dan een jaar herstellende zijn van vermoeidheid, luchtproblemen, hartkloppingen, psychische problemen en nog veel meer! Stel je voor dat de problemen bij deze mensen overgaan… Daar vouw ik mijn handen voor en richt mijn gezicht op de HEER… Nu gaan we ons gelukkig met z ‘n allen bezighouden met versoepelingen en dat verlicht de situatie gelukkig weer. Het startschot is gegeven voor de weg naar het ‘oude normaal’! Tenminste als iedereen z ‘n koppie erbij houdt.

“Het startschot is gegeven voor de weg naar het ‘oude normaal’!”

Bitterheid, boosheid en misschien onbegrip, het zijn drie van die dingen waarmee je te maken kunt hebben. Stel je eens voor dat dat allemaal weg is… Dat je zonder dit ‘wrok’ weer kunt leven. Wát het ook is! Je vergeving kunt vinden in alles, en oh ja… Dat is zéker niet makkelijk maar ik denk wel mogelijk! Geef het alleen de tijd die je nodig hebt. Het belangrijkste is dat je eraan werkt… Dan nu de laatste keer ‘stel je voor’ in deze column want stel je eens voor dat we als mensen allemaal in een grote kring over de hele wereld staan en we elkaar omarmen… We gelukkig zijn, tevreden en elkaar ‘s dingen delen. Nét zoals op alle social media waar we opzitten en dagelijks onze reacties en opmerkingen plaatsen……

“stel je eens voor dat we als mensen allemaal in een grote kring over de hele wereld staan”