Leeg, dat is nog dit tekstvak…

Leeg, dat is nu nog dit tekstvak, een groot oppervlakte in mijn editor, dat zit allemaal nog snor. Inhoudelijk heb ik op dit moment even geen idee, want ik ben net op en bedenk me qua ontbijt, wordt het yoghurt of toch jam of pindakaas op een snee. Terwijl de radio op de achtergrond speelt is het de frisse wind die over m ’n rug streelt. Na het warme en broeierige weer was het gisteravond het onweer dat overheerste en bepaalde de sfeer. Foei, wat kan de natuur mooi zijn maar soms ook boos ogen… Daar is geen woord over gelogen. De zinsopbouw is misschien wat raar, maar ach… om dit gedicht te laten rijmen staan de woorden nu eenmaal daar! Omdat ik zo meteen moet ontbijten, scheren en douchen moet ik toch een beetje opschieten, maar gelukkig hoef ik buiten de planten en bloemen niet te gieten. Wel vragen mijn groene rakkers, de planten binnen om vocht, dus kom ik heel even met mijn gieter door de bocht.

Terwijl ik opsta en de gieter vul bedenk ik bij mezelf, wat maken de vogeltjes een prachtig geluid en wat vermaken ze zich fantastisch achter mijn huis. Wát is het toch een práchtig gespuis! De betekenis van gespuis in dit gedicht klinkt negatief als je het opzoekt in het woordenboek, maar door het verbuigen naar positief mis ik toch een ander woord in het woordenboek dat rijmt op huis. Maar goed, ik ga maar eens verder met een beetje spoed. De klok tikt verder met zijn tijd en soms is dat een hele strijd, want het leven draait tegenwoordig om tijd! We denken ons over de klink te moeten jagen en vervolgens blijven we maar over onze gezondheid klagen. We moeten alles kunnen blijven betalen en het plaatje moet kloppen vergeleken met de sleur, maar wát bepaalt in ons leven de kleur? Wat als we zouden kiezen voor meer rust in plaats van al die materialistische lust…

Goed, terug naar het beeld van dit tekstvak, want ik heb het al aardig gevuld met gemak! Mijn handen moeten vele toetsen raken om er wat van te maken en terwijl de muziek op de achtergrond doorspeelt is het nu de zon met zijn poging waardoor hij hopelijk straks mijn rug met zijn heerlijke warmte streelt. De mist trekt een beetje op en wat telkens weer opvalt is het weer dat lijkt op een paardje genietend van galop. De bloemen groeien door in kleur en enkele hommeltjes gaan af op de geur. Terwijl een mus geniet van zijn ontbijtje met pindakaas, betrekt momenteel de lucht alweer, want nog altijd is de natuur de sfeer de baas! Dit keer geen laag vliegende zwaluwen, want zij zien altijd de onweersluchten de heldere lucht wegduwen! Ook dat is een mooi gezicht want alles komt los omdat de aandacht op het onweer is gericht. Gisteravond vloog er een zwerm zwaluwen haast langs m ’n gezicht. Yes! De derde alinea is nu klaar van dit gedicht…

Gaan we nog een stukje door, nu ik nog steeds goede muziek hoor? Laten we dat nog even doen, want gelukkig rekent de energiemaatschappij voor elke toetsaanslag geen poen! Of toch wel? Als je goed nadenkt dan trekt ieder jaar de leverancier met haar jaarrekening aan de bel! Wordt het geld terugkrijgen of bijbetalen… Kort samengevat, geld binnenhalen of balen? Al met al gaat het leven door en zullen we met z ’n allen er wat van moeten maken. Waarom zullen we positiviteit moeten staken? Is de wereld al niet verrot genoeg nu met die Corona? Willen we ondertussen niet met z ’n allen naar het feestje van Ramona of Ilona? Theater, bioscoop, restaurant, museum, en ga nog maar even door… Wat ben ik blij dat de lockdown over is, we gaan er weer voor! Wat een dag, wat een dag is wat ik hoor op de achtergrond en vervolgens heb ik vanmiddag stiekem wel zien in dat biertje blond!

Nu weer even terug naar het tekstvak, die raakt steeds voller. Je zou haast denken: de zak met ‘denkzaagsel’ wordt steeds boller! In fantasie mag je altijd denken, want wat zal dit ons toch allemaal schenken? In een gedicht mag je naast realiteit altijd een stukje fantasie bedenken om de lezer een mooi iets te schenken. In plaats van denkzaagsel had ik eerst ‘denkzaad’ staan maar dan zijn het weer de doordenkers die hun grapjes weer hun gang laten gaan. Een enkeling zal zich er misschien aan storen en ik wil liever niet iets over storende teksten horen. Tot zover dit gedicht, het slaat misschien helemaal nergens op, maar ach… moet het dan altijd serieus zijn of gaan over levensboodschappen of pijn? Daarom kies ik ervoor om hierin multifunctioneel te zijn! Variatie in het tekstvak dat zorgt voor iedere lezer voor wat meer gemak. De sluit ik af want anders wordt het te laat. Het is maar één keer deze ochtend dat de klok tien uur slaat! Ookal heb ik geen klok met bimbam, het rijmt wel lekker en maakt dit gedicht weer wat gekker…