Epilepsie na (bijna) tien jaar… Wat nu?

Beste lezer, een korte tijd geleden heb ik jullie laten weten dat ik na bijna tien jaar weer een epileptische aanval heb gehad. Dit was voor mij, maar ook voor de mensen om me heen een behoorlijke teleurstelling en een flinke klap! Het is niet alleen lichamelijk een klap maar zéker ook psychisch. Niet dat ik nu depressief thuis zit ofzo hoor, maar je hoopt altijd dat de epilepsie, dat je vervelende verleden zich nooit meer herhaalt. Helaas is het wel weer gebeurd… Wat gaat er in me om? Eigenlijk vanalles! Hoe kan ik dit voortaan voorkomen? Hoe kan ik beter met stress en spanningen omgaan? Therapie of niet?! Ik heb van het ziekenhuis een afspraak ontvangen voor een MRI-scan om te kijken hoe in de toekomst de situatie aan te pakken. Opnieuw proberen om de medicatie af te bouwen of toch misschien levenslang een bepaalde hoeveelheid anti-epileptica blijven slikken?

“Hoe kan ik dit voortaan voorkomen? Hoe kan ik beter met stress en spanningen omgaan?”

Wat heeft het gedaan met m ‘n geloof? Natuurlijk zit ik met een hele grote vraag, want ik zit juist in een fase in mijn leven van ‘genezing’. Als je m ‘n verhaal leest dan vind ja daar meer over mijn verleden met pesten en de daaropvolgende epilepsie. Je kunt m ‘n verhaal hier vinden. Geloven wil niet altijd betekenen dat alles makkelijk gaat in je leven. Ook als je je hart hebt gegeven aan de HEER dan kan het leven soms tegenslagen hebben! We leven op een wereld die nu eenmaal nog niet perfect is. Er worden nog steeds mensen getroffen door ziekte en het maakt niet uit wie je bent of hoe je bent! Waarom gebeuren die dingen, waarom moet me dit overkomen? Er zijn zoveel mensen met die grote vraag… Waarom?! Misschien helpt het (een beetje) als ik je nu vast zeg dat God een nog veel betere aarde voor ons creëert. Een aarde waar we niet meer bang hoeven te zijn voor ziekte, verdriet en oorlog!

“Er zijn zoveel mensen met die grote vraag… Waarom?!”

Goed, totdat het zover is hebben we hier op deze wereld nog een leven met veel mooie maar soms ook minder mooie dingen. We moeten volhouden en helaas hebben we daar allemaal mee te maken in ons leven. Voor mij betekent dat een paar maanden geen autorijden en weer aan de medicatie waar ik zo blij mee was dat ik er vanaf was. Een opgave voor mij is om het nare verleden wat ik in mijn verhaal beschrijf daadwerkelijk in het verleden te laten en ondanks alles proberen het leven weer te hervatten en verder te gaan met waar ik was gebleven. Dromen mag je altijd hebben, hoe beroerd het soms ook is in je leven en als nu het meeste of veel daarvan uitkomt, hoe mooi kan het dan zijn en hoe tevreden mag je zijn?! Als je er maar voor zorgt dat je droom geen nachtmerrie van je leven maakt door écht goed naar je hart en gevoel te luisteren. Vind je ook niet dat het zo ‘n ‘Goddelijk’ gevoel is?! Dat stemmetje…

“Als je er maar voor zorgt dat je droom geen nachtmerrie van je leven maakt”