
De tandarts, altijd weer zo ’n dingetje!
Het is bij veel mensen een dingetje… Naar de tandarts gaan en tijdens je halfjaarlijkse of jaarlijkse controle hoop je dat je geen gaatjes hebt want dan gaat de boor erin! Terwijl je binnenloopt in de praktijk meld je je bij de balie en even later mag je gaan zitten totdat de tandarts je roept. De één leest een boekje en lijkt heel relaxt te zijn, de ander wiebelt wat met zijn of haar benen en weer de ander is met de smartphone bezig. Dan gaat de deur van de behandelruimte open en roept de tandarts diegene die nog voor je gaat. De man of vrouw die met een mondkapje onderaan de kin de persoon begroet en zegt ‘kom maar verder’. Even later kom jij aan de beurt en loop je mee. Een heel kort praatje volgt en vervolgens ga je op de wel bekende stoel liggen. De tandarts gaat op een stoel bij je zitten en de stoel wordt naar achteren gedaan… De instrumenten worden richting de arts en jou geschoven en de controle begint…
“Een heel kort praatje volgt en vervolgens ga je op de wel bekende stoel liggen”
Na te hebben aangegeven geen klachten te hebben wordt de haak gepakt en met een spiegeltje kijkt de tandarts of er gaatjes of andere problemen in je tanden of mond zitten. Af en toe gaat het haakje langs of tussen je tanden om wat vuil weg te halen en met wat prikken hoop je dat je niet schrikt in de stoel als per ongeluk een zenuw geraakt wordt bij een gaatje. Dan is er één ding zeker… Boren met die hap! Met of zonder verdoving… Als ik aan de tandarts denk moet ik weleens aan de vroegere schooltandarts denken. Lang geleden toen ik kind was kwam eens om de zoveel tijd de schooltandarts op school langs. Ik herinner me nog dat dat een vrij lange bus was en zelf vond ik ook dat hij er ‘hels’ uitzag. Als je ’s morgens met de schoolbus op school kwam werden alle kinderen opeens stil, want dat wilde toch niemand? De schooltandarts, getver! Een beetje bang werd je ook wel gemaakt, want als je teveel snoepte of je tanden niet goed poetste kreeg je gaatjes en moest je geboord worden…
“Als je ’s morgens met de schoolbus op school kwam werden alle kinderen opeens stil”
Ik had als kind al mijn eigen tandarts in de woonplaats waar ik vandaan kom en ik dacht er daardoor onderuit te komen, maar helaas… Ook ik was aan de beurt om alsnog naar de schooltandarts te gaan! En niet zonder pijn en moeite… Eén kies werd getrokken en foei wat zaten ze in m ’n mond te trekken en beulen… Ik dacht er nooit meer vandaan te komen. Sinds dien heb ik ook wel een beetje angst gehad voor de tandarts als kind, maar gelukkig werd ik ook daarin gauw weer volwassen! De tandarts is ook maar een mens en ik zal je één ding verklappen… Ik heb nog steeds dezelfde tandarts als toen ik een klein jochie was van een jaar of vier… Tot op de dag van vandaag controleert hij elk jaar mijn gebit maar dit jaar doet hij dit voor het laatst… Hij gaat namelijk met pensioen! Een mooi tandartsenhoofdstuk wordt afgesloten in zijn leven maar ook toch wel een beetje in het mijne… Vanaf volgend jaar hangt er een ander gezicht boven m ’n gebit en zal deze nét zo zijn als hem?! Dát gaan we beleven 😉
“De tandarts is ook maar een mens en ik zal je één ding verklappen… Ik heb nog steeds dezelfde tandarts als toen ik een klein jochie was”

