Straf in de klas…
In de hoek staan, een al oude manier om kinderen straf te geven als ze zich hebben misdragen. Handjes op de rug en als de juf echt boos was dan moest je ook nog met je gezicht naar de muur staan. Als kind begon je of harder te lachen of je eerste traan begon te rollen, want je krijgt toch wel een heel bijzondere manier van aandacht. Ben je gevoelig of hardleers? Per kind is dit altijd maar weer anders. De één had al spijt als ie naar de strafhoek liep en smeekte om toch geen straf te krijgen maar die ander deed het graag om in de picture te staan bij zijn of haar mede-klasgenoten. Door gek gedrag begon vaak iedereen te lachen in de klas en de juf begon te dreigen… ‘wie nu nog lacht mag ernaast komen staan… ‘
“Ben je gevoelig of hardleers? Per kind is dit altijd maar weer anders”
Iedere lach betekende vertrekken naar de strafhoek. Twee of drie kinderen kwamen erbij en het duo of trio vormde zich… uiteindelijk ging de juf verder met de les totdat… Na een half uur alle drie of vier smeekten of ze weer terug mochten bij de rest van de klas. ‘Kun je weer normaal doen’ vroeg de juf en iedereen antwoordde ‘ja’… Daar liet de juf het niet bij zitten, want ‘wat ja?! ‘ klonk door de klas… ‘Ja juf’ klonk door het duo of trio en ze werden geseind om weer terug te komen bij de rest. De klas was weer herenigd en het duo / trio werdt nog even in de gaten gehouden… De meester was vaak wel strenger. Met z ’n kneep in de bovenarm of achterin de nek wist je dat je tever was gegaan en vooral in de pauze of na schooltijd moest je het bezuren. Strafschrijven door een bepaalde regel honderd keer te herhalen en het gemene was dat het soms mee naar huis moest… Hoe leg je dat je ouders uit?
“De meester was vaak wel strenger. Met z ’n kneep in de bovenarm of achterin de nek wist je dat je tever was gegaan”
Straf op school en dan ook nog thuis, dat werd dus echt niet je dag! Of bleef het bij een preek? De leraar was streng maar rechtvaardig. Geen pauze voor jou! Dat betekende dus niet spelen met je favoriete schoolgenootje waar je verliefd op was. Balen! Iedereen gaat na het lunchen naar buiten, behalve jij… Jij zit binnen straf te schrijven! Misschien krijg je de honderd strafregels nog op tijd af voordat de bel gaat… Gauw door schrijven dus en als je klaar bent maar hopen dat je alsnog naar buiten mocht. Spelen met je klasgenoten of dat meisje waar je verliefd op was. Tjah ook als kind werd je al geconfronteerd met je daden en soms ook al pijnlijk. Eigen schuld dikke bult! Ach… die juf of meester viel ook wel weer mee, als je je gedroeg had je er een heel tof persoon aan. Leerzaam en een kindervriend en dan had je ook respect voor hem of haar.
“Straf op school en dan ook nog thuis, dat werd dus echt niet je dag!”
De meester of juf die spannende verhalen voorlas terwijl de hele klas stil was… Dat uurtje dat we even het bos in mochten om van de herfst te genieten, dat was toch een verwennerij? Even een les niet in de schoolbanken maar in de natuur kijken naar de pracht van de herfst, wat wil je nog meer?! En als er een speurtocht was uitgestippeld dan kon de dag niet meer stuk! Straf was er meestal buiten niet bij, en als het wel zo was dan moest je bij de juf of meester lopen of misschien helemaal achterin de rij. Vroeger kreeg je nog weleens een flinke schop onder je kont of een draai om je oren, maar tegenwoordig is dat er niet meer bij… Is het goed dat er een corrigerende tik was of is het absoluut niet goed? Daar zijn vele verschillende meningen over! De leraar of lerares moet het goede voorbeeld zijn en links of rechtsom… Ze bouwen aan de toekomst van hun kinderen vanuit hun hart!
“Dat uurtje dat we even het bos in mochten om van de herfst te genieten, dat was toch een verwennerij?”
