De dode gedachte
De dode gedachte, een gedachte die niet leeft of niet meer leeft, niet om zich heen kijkt, niet luistert en niet uit! Het denkt alleen maar voor zichzelf en emotioneert helemaal niemand… Er is geen kleur te bekennen, en zwartwit is al lang geleden overgegaan in grijs. Het is de grijze massa die stilstaat, misschien dat het ooit kleurrijk heeft nagedacht en is beantwoord, maar de aandacht werd minder totdat het geen gehoor meer kreeg. De dode gedachte is eenzaam, zó eenzaam totdat het niet meer verder kan zou je denken, maar het is al dood… De dood is voor altijd, het is een nare gedachte en misschien is dat wel het énige wat in de gedachte beweegt. De beweging die van en naar het hart gaat, want het hart geeft pijn. Het hart is het enige bij de dode gedachte dat trouwens nog wél leeft!
De eeuwigheid, de dood, maar wat als je daar geloof bij zet? De kracht van de geest, namelijk de Heilige Geest? De boodschap die God voor je heeft en de dode gedachte weer tot leven wekt? Zwartwit wat overgaat in kleur en het grijs dat verdwijnt. Liefde en aandacht, warmte en samenzijn dat verschijnt. De dode gedachte wordt opeens een levende gedachte en krijgt voeding door de kracht van de geest. De geest van de mens die wordt gevoed door de Heilige Geest van de eeuwige en sterkste die we kennen! God, met zijn zoon Jezus en de Heilige Geest die uit is gestort op een elk die zijn of haar hart ervoor wil openstellen. De geest die dood weer tot leven wekt en zielen weer doet leven. De dode gedachte is niet meer, het is weg, niet dood maar levend! Raar als je dit leest, maar deze dood kan niet verder uitsterven, het kan alleen weer leven!
De levende gedachte, de mens waarbij God in het hart woont. Het is een plek in de creatie van God zelf, en hoe gastvrij zijn wij? Zorgen wij goed voor onze heer? Zodat hij het ook voor ons kan doen? Luisteren we naar hem en denken we op zijn manier? Kan dat überhaupt om op zijn manier te denken want de HEER is toch groter dan ons? Zessenzestig hoofdstukken in een boek zijn misschien andere koek, maar het brengt je al een heel stuk verder om de ziel te voeden, de gedachte nóg levendiger te maken en het belangrijkst: God in jezelf en je hart laten leven! Dan zit je goed, dan leeft je ziel en leeft je brein écht! Sterk mens, gehoorzaam mens… Mens met de leer van God en Jezus, een ookal is het nu 2020, juist nu kunnen we het zo goed gebruiken, juist nu in deze bizarre tijd! De tijd waarin we met z ‘n allen steeds verder wegzakken in de plaag van de dagelijkse sleur, de ziekte Corona en de econome en mentaliteit die wegzakt……
De tijd die bij veel mensen zorgt voor dode gedachte, het kan weer leven, het kan weer worden wakker geschud en streven. Streven op een gezonde manier en niet alleen maar samen. Een samenleven zonder je te hoeven schamen, zonder je te hoeven vervelen, zonder de foute en materialistische bevelen. De zon die weer gaat schijnen en je lot of je levensopdracht, hoe je het ook wil zeggen weer op je pad komt zodat je hart weer sneller gaat kloppen. Liefdevoller en warmer gaat kloppen en de pijn overgaat in fijn! Je kan weer mens zijn, je kan weer stralen van geluk en terwijl de ander denkt ‘wat heeft hij of zij’ nou, leg het hem of haar dan ook uit… Er is geen buit, er is geen schatkist waar je naartoe leeft, er is iets véél groters en mooiers dan dat! Namelijk de weg naar eeuwigheid, en hier op aarde een weg naar levenssucces!
