De depressie… wat doen we ermee?!

De depressie… een sluipmoordenaar waar je misschien wel nooit een punt achter kunt zetten, óf toch wel?! De steek van het zwaard in je zij of misschien wel in je hart, de pijn die heerst en overheerst, de lucht die in elkaar stort en wat over blijft is mist en duisternis… Het niet kunnen uiten dat je je ‘klote voelt’, alleen in je situatie zijn en rare gedachten met jezelf creëert. De depressie, net zoals het weer dat omslaat en voor duisternis en water zorgt met één voordeel voor het weer: Het kan zich altijd uiten! Ach mens, wat ben je soms ingewikkeld, wat is het soms lastig om te vertellen hoe je je voelt, en wil iedereen naar je luisteren?! Een WhatsApp bericht dat er geen tijd voor je is kan de druppel zijn. Het kan het zetje in je rug zijn om van het dunne koordje af te vallen met wat als gevolg? Mensen, dit is de waarheid! We zijn in staat om een ander een zetje te geven nog verder weg te zakken…

“De steek van het zwaard in je zij of misschien wel in je hart”

Gelukkig niet iedereen, gelukkig zijn er ook nog échte vrienden, mensen die je écht willen aanhoren en dat positieve zetje geven de goede kant op… Juist op dat moment dat je het erg nodig hebt, juist dat moment dat genoeg is om even weer met je gezicht in positieve energie te komen! Mensen die je aanhoren, even laten vertellen dat je het niet ziet zitten, misschien maar vijf minuutjes, misschien maar een uurtje, een tijd in een mensenleven dat voor een ander veel bepalend kan zijn! Het luisterend oor, het meekloppend hart van een stel zielen onder elkaar… Een leven dat hoogst waarschijnlijk is gered en nog lang en gelukkig samen vreugde kunnen vieren met elkaar. Geen rouw, geen schuld, geen verlies voor eeuwig. Het ligt in een klein hoekje, de oplossing om samen te delen, samen te leven en elkaar niet te laten stikken!

“Juist dat moment dat genoeg is om even weer met je gezicht in positieve energie te komen!”

Wat in je omgaat is niet altijd in taal te vertellen, wél in tranen! Wel op jouw manier, wat verlichting geeft en jezelf opnieuw doet opladen. Antidepressiva, anti dit, anti dat, de dokter schrijft wel voor, de psycholoog of psychiater schrijft mee, een paar maanden, een paar jaar, een leven lang slaapmiddelen voor je brein, werkelijk!? Ach, laten we het brein verdoven dan hebben we er geen last meer van, dan blijft een leven bespaard… Een écht West-Europese denkwijze, en de pit, het zaadje, dat groeit en groeit en de dosering kan altijd worden bijgesteld, tot op een moment… Tot op een moment dat je stikt in je eigen kruisingen waar je niet weet waar je naartoe moet! Zware kost, ja dat is dit artikel absoluut, maar dat ben je ondertussen wel van me gewend! Het is allemaal gebaseerd op waarheid en bij dit artikel pak ik de megafoon en leg ik aandacht op het luisterend oor voor elkaar te zijn en elkaar te verlichten in elkaars pijn.

“Wat in je omgaat is niet altijd in taal te vertellen, wél in tranen! Wel op jouw manier”

We zijn mensen met een bestaansrecht, en een depressie is een absolute ziekte en een hele gemene ook! Het is een sluipmoordenaar dat jaarlijks vele slachtoffers eist en de vraag is: wanneer komt de volgende? Helaas is het zo, helaas blijft het zo! Maar zelf ben ik van mening dat we met elkaar velen kunnen helpen hier uit te komen door samen te praten en de deur open te zetten voor diegene die het nodig heeft. Stap uit je sleur, stap uit je ikke-ikke en open je ogen… Red een leven, red dat van je vrienden, familie of misschien wel je partner… Even iets anders: Wanneer ben jijzelf aan de beurt? Vergeet niet dat het iedereen kan overkomen, ook jezelf! Wil jij je leven eindigen in het water, voor of onder de trein of op wat voor manier dan ook? Wil jij een prachtig iets dat je is gegeven op zo ’n pijnlijke en eenzame manier eindigen? De wangedachte die je overheerst en niet meer ziet wat goed en fout is hierin? Waar trek jij de grens?!

“Wanneer komt de volgende? Helaas is het zo, helaas blijft het zo!”

Afreken met depressie doe je niet alleen maar samen! Met mensen die om je geven, mensen die je toekomst gunnen, mensen die je willen zien lachen en hopen jouw geluk met hun te delen. Ik schrijf dit artikel omdat ik zelf iets dergelijks heb meegemaakt, uit een tijd waarin het erg moeilijk was, en niet te vergeten, deze laat ik maar even zeggen ‘Coronatijd’… Ookal is er veel positief veranderd, deze periode waarin we allemaal zitten raakt ons allemaal en onze kwetsbaarheden komen weer naar boven! Laten we samen sterk zijn, lief voor elkaar en elkaar ondersteunen daar waar nodig! Nee zeggen tegen ‘ikke-ikke’ en kijken naar de toekomst met dat wat we hebben, niet alleen, maar samen! Want samen onderhouden we de wereld, met onze Heilige vader, onze Heilige Geest…

“Laten we samen sterk zijn, lief voor elkaar en elkaar ondersteunen daar waar nodig!”

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *