Het wrok van de dag!

Al wandelend ga ik van mijn auto naar de supermarkt in de stad en terwijl het zonnetje schijnt nadat een bui regen over de regio trok zie ik bij de ingang van de winkel dat we kunnen sparen voor handdoeken, en deze zien er best leuk uit. Denkend bij mezelf ‘ik ben niet zo ‘n zegeltjesspaarder’ loop ik de enorme supermarkt in en begin met mijn boodschappen te verzamelen in de winkelwagen. Lopend van de éne deal langs de ander en van de ‘goede’ kip naar de yoghurt waarvan ik vaak de kersen, bosbessen of aardbeien de lekkerste vind kijk ik om me heen en zie wat er de laatste tijd is veranderd door Corona. De kar is al wat beladen en ik loop te zoeken naar de toastjes. Weet je wel die waar je brie en andere soorten kazen op kunt ‘beleggen’, wat ook gelijk mijn favoriet is voor thuis als ik ‘s avonds thuis voor de TV zit of visite ontvang.

“Denkend bij mezelf ‘ik ben niet zo ‘n zegeltjesspaarder’ loop ik de enorme supermarkt in en begin met mijn boodschappen te verzamelen in de winkelwagen”

Het weekend, en dan voornamelijk zaterdagavond is het moment dat ‘extra lekkernij’ uit de kast wordt gepakt, want de kilo ‘s moeten natuurlijk wel in bedwang blijven. Goed, al verderlopend en zoekend naar de toastjes vind ik ze op een voor mij onlogische plek. Toastjes zou je toch in de buurt van de chips of crackers verwachten, maar veel supermarkten hebben ze op een aparte stelling liggen, bijvoorbeeld ergens in een hoekje of het eind van een andere wandelgang. De geur die in de winkel heerste was ook wel lekker, namelijk al dat vers en al dat warme uit de oven… Je zou je kar ermee vol willen pakken maar het moet ook allemaal betaald worden aan het eind van de route en heb je het écht nodig is de vraag… De diepvries zit immers nog vol met allerlei vlees en nog wat andere producten. Ik loop door naar de snoepafdeling en de pepernoten en speculaas zijn al aanwezig om aan te kondigen dat het nog maar drie maanden duurt voordat het Sinterklaas is. Tóch heb ik niets ervan meegenomen, want toastjes met kaas is voor mij meer als voldoende.

“Het weekend, en dan voornamelijk zaterdagavond is het moment dat ‘extra lekkernij’ uit de kast wordt gepakt, want de kilo ‘s moeten natuurlijk wel in bedwang blijven”

Van de wandelgangen in de supermarkt sluit ik aan bij de kassa, ik kijk even wat rond en zie in de verte de bloemetjes en planten staan, na te hebben afgerekend loop ik er langs en ga ik weer naar buiten. Al wachtend op de mensen die me door de smallere ingang naderen probeer ik nog wel de anderhalve meter te hanteren, maar velen zijn er blijkbaar al helemaal klaar mee… Tóch is het begrijpelijk maar nog even volhouden zou ik ze willen meegeven plus misschien een woordje van God? Ik zie wat vrolijke gezichten, maar heel veel zielen die ‘met de ziel onder de arm lopen’… Een gezichtsuitdrukking van ‘is dit alles?!’ waar men nu in leeft en de ontevredenheid, dat is toch wel pijnlijk! Een jong stelletje waarbij de dame, waarvan ik haar iets jonger dan mij inschat, haar vriend of misschien wel haar man afsnauwt omdat hij zomaar ergens voorbij is gelopen… En de jongen? Die voelt zich even voor paal gezet! Zoiets van ‘knap van buiten maar verrot van binnen!’.

“Ik zie wat vrolijke gezichten, maar heel veel zielen die ‘met de ziel onder de arm lopen’ “

De maatschappij waarbij alles draait om snauwen en ikke-ikke gedrag, dat is wat vooral de laatste tijd nog meer het buitenbeeld bepaalt… Erg jammer dit! Ik zou willen schreeuwen ‘kies voor God, Jezus Christus en de Heilige Geest’ maar ben ik daar te ‘normaal’ voor om dat niet te doen of ben ik juist niet normaal hierin? Ben ik dan te extreem? Wat je gelooft moet je voor jezelf houden hoor je veel mensen zeggen, maar wat als je nu anderen kunt ‘bevrijden’ en ‘verlossen’ van hun kwaad en bitterheid? Ik zou graag mijn ervaring met het in mijn geval ‘opnieuw Christen worden’ willen delen met anderen en ook willen helpen bevrijden uit de ellende van Satan! Goed, door al die prikkels te hebben opgevangen van het betonblok wat aan veel mensen vastzit, waarbij je denkt ‘er zit vast nog wel ergens een lach’ en een vleugje licht in jullie hart stap ik met een volle boodschappentas in de auto en rijd ik weer naar huis. Op de terugweg bedenk ik me ‘een ideaal iets wat me is opgevallen om eens over te schrijven’.

“Ik zou willen schreeuwen ‘kies voor God, Jezus Christus en de Heilige Geest’ “

Ik ken het gevoel van bitterheid en alles waar je last van kunt hebben in het leven, het is lastig om dat opeens allemaal los te laten maar het kan! Als je mijn verhaal leest dan heb je meteen de oorzaak van mijn vijftien jaar bitterheid en zelfhaat, en wat kon Satan daar aan lopen trekken en vaak genoeg mijn hart binnendringen… Dat verhaal kun je trouwens bovenaan vinden in het menu bij ‘mijn verhaal’, daar kun je ‘van de kaart geveegd’ lezen. Wat zou ik het willen rondbazuinen, wat zou ik het iedereen willen vertellen, wat zou ik het iedereen gunnen dat hij of zij wordt bevrijd van dat zware blok beton! Een blok beton met de tekst ‘het wrok van de dag!’ Wat als we dat blok beton allemaal eens in de dichtst bij zijnde rivieren, kanalen, meren en zeeën gooien?! Dat het wrok letterlijk verzuipt in het water en we het terug geven aan de veroorzaker ervan…

“Een blok beton met de tekst ‘het wrok van de dag!’ “