Weet je nog?!
Weet je nog?! Dat wij samen een stel waren, wij samen van elkaar hielden en elkaar knuffelden en onze handen samensmolten? Wij hand in hand door de wereld liepen en praatten, lol hadden maar ook bij elkaar uithuilden? Weet je nog dat onze eerste omarming zo bijzonder was en zo bijzonder voelde? Onze eerste film in de bioscoop ook onze eerste kus was? Onze eerste wandeling onze eerste langdurige knuffel en ons eerste moment aanbrak waarbij we zeiden ‘ik hou van je!’… Weet je het nog, ik was je geschenk uit de hemel, en jij het mijne! Weet je nog dat je voor altijd bij me wilde zijn, en ik altijd bij jou? Weet je nog dat de stille momenten in mijn leven werden opgevuld door jou? Dat elk sms’je en telefoontje veelbelovend werden?
Weet je nog dat moment van ons samensmelten? Hoe dolverliefd we waren? Hoe je naar me toe rende om me uit liefde te bevliegen en ik jou graag in mijn armen wilde hebben en je op elke plek wilde voelen? Weet je nog hoe we samen onze plannen bespraken en hoe we samen naar de lucht keken en de sterren zagen fonkelen? Een groot doek met daarachter een toekomst voor ons beiden, het had zo kunnen zijn, maar alles veranderde van de éne op de andere dag in pijn, héél veel pijn… Wij, ons, het was niet meer en waarom? Dat antwoord heb ik nooit gekregen, we waren voor altijd uit elkaar! Het enige wat je zei ‘het kan niet en ik wil het niet’, verder niets… Daarmee moest ik het doen, ons geluk werd gearchiveerd als verleden en voor altijd een herinnering. Voor mij goed, voor jou geen idee…
Een week later, een weekje eerder in mijn herinnering, vroeg ik hoe het met je ging en ik moest je met rust laten. Je kon niet en je wilde het niet… Ik was opeens niet meer je geliefde, je favoriet, je toekomst, maar ik leek wel je vijand… Je angst, wat kan ik hier nog meer invullen… Alleen jij weet het! Nu, jaren later, in een voor mij ander en nieuw levensstadium zeg ik ‘dit was ik allemaal bijna vergeten!’… Ach, het is goed om het achter te laten en te hopen op wat eigenlijk? Positiviteit voor jou? Dat sowieso! Vele jaren later, op een festival, daar zag ik je nogeens… Je was met wat anderen, en je zag mij en ik zag jou… Wat we toen deden? Helemaal niets! Want we hebben elkaar niets meer te vertellen…… Ons is verleden tijd, ons is gesloten, ons is niets meer…
