Huiswerk maken…
Het waren van die tijden vroeger, je kreeg van de meester of juf, leraar of lerares opdrachten om thuis te maken en in het ergste geval de volgende dag al af te hebben! Dus, na een drukke schooldag moest je al die boeken, die je misschien even niet meer wilde zien thuis op tafel of op je eigen bureau neerploffen en nog even een uurtje (of meer) doorpennen, want je zou je huiswerk maar eens niet afhebben. TV erbij aan op de achtergrond of de radio en je ging nog even doorblokken. Natuurlijk had je geen zin om het huiswerk te maken, je wilde liever wat anders doen maar als puber van zestien wist je waar je het voor deed. En ach… met die zak chips erbij was het nog een kleine troost…
“Na een drukke schooldag moest je al die boeken, die je misschien even niet meer wilde zien thuis op tafel of op je eigen bureau neerploffen”
De volgende dag op school, het moment dat je de klas binnenliep en de leraar alle tafels langsliep om te kijken of je huiswerk wel af was. Geen smoesjes! Niet af betekende nablijven… En dat hield in je huiswerk afmaken óf buiten op het plein rotzooi opruimen, bijvoorbeeld kauwgum van de stoep trekken. Nablijven, natuurlijk heb ik het ook weleens gemoeten, en dat was balen. Ik woonde zo ‘n twaalf kilometer van school dus kwam laat thuis! Huiswerk vergeten (af) te maken, juist ja… Serieus een keer gebeurd, want je had meer vakken waar je huiswerk van had, dus in mijn geval gebeurde dat een keer… Tóch werd het best wel gezellig, want er was een zogenoemde strafklas waar iedereen naartoe moest die moest nablijven.
“Geen smoesjes! Niet af betekende nablijven…”
Ik kwam in de strafklas, en we moesten daar allemaal ons huiswerk afmaken. Zo opgedragen, zo gedaan! Tijdens het strafblijven, het nablijven, werdt het een combi van huiswerk afmaken en ouwehoeren. Lachen, gieren, brullen en als de leraar kwam werd het even wat stiller, als je je ding maar deed… De straf voelde voor mij niet echt als straf, alleen dat ik laat thuiskwam… Een uur later beginnen met nieuw opgegeven huiswerk, want voor een keer was het wel leuk, maar om daar nu herhaaldelijk werk van te maken om in die strafklas te komen, dat ging me dan ook wel wat te ver! Dus na het eten, boeken op tafel neerploffen, want in mijn eentje boven zitten vond ik niet altijd zo fijn… Dus de achtertafel in de woonkamer claimde ik vaak genoeg!
“Tijdens het strafblijven, het nablijven, werdt het een combi van huiswerk afmaken en ouwehoeren. Lachen, gieren, brullen en als de leraar kwam werd het even wat stiller…”
De tijd van inleveren op diskette begon te komen. Ja inderdaad, die 3,5″ diskette ‘s, vierkant en een opslagcapaciteit van iets meer dan één Megabyte. Inderdaad ook die dingen waar Tetris op stond, arkanoid of welk van de miljoenen spellen in omloop er ook waren. Zo ‘n beetje elk huishouden had ze thuisliggen. We moesten aan de slag, een opstel en dan nog exact in lettertype Times New Roman en lettergrootte 12, en als het een docent met een leesbril was, moest het vast weleens in lettergrootte 16. Het moment was daar op een gegeven moment, ik had een PowerPoint gemaakt voor Economie en wilde het inleveren. De diskette bleek kapot, waarschijnlijk door de kou… Het was winter en ik had nog geen rijbewijs, dus elke dag 24 kilometer op en neer fietsen naar school, en jawel, zoals velen mét die beruchte bruine schooltas achterop!
“Times New Roman en lettergrootte 12, en als het een docent met een leesbril was, moest het vast weleens in lettergrootte 16”
De diskette was niet meer te redden, alles was weg! Niet meer benaderbaar en ik, sukkel dat ik was, had het niet op de harde schijf opgeslagen… Het cijfer werd al snel bekend en de één werd bijgeschreven op de cijferlijst in de agenda… Dat waren de tijden, mooie tijden, maar soms ook minder mooi als het ging om diskette ‘s. CD branders waren er, maar je ging toch geen bestand van 1MB op een CD branden??? De leraar dacht er anders over, hij vond dat ik mijn verantwoordelijkheid moest nemen en het op de harde schijf moest opslaan. Gelijk had hij, het was nog niet de tijd van de cloud, nog niet de tijd dat je alles op internet kon zetten zoals het nu met een vingerklik tevoorschijn is te halen. Nee, we deden alles met diskette ‘s en het meeste gewoon ouderwets analoog… Op papier! Huiswerk in de jaren negentig, we verspeelden papier en maakten ons minder druk om het milieu… Ohja, voordat ik het vergeet, de vulpen was vaak verplicht. Dat dan wel weer…
“We deden alles met diskette ‘s en het meeste gewoon ouderwets analoog… Op papier!”
