Kwijlend kijk ik ernaar…

Kwijlend kijk ik ernaar… dat heerlijk broodje hamburger, dik bedekt, dik belegd. Die smeltende kaas over het heerlijke vlees en dan de groente! Als een kind kan ik mijn ogen er niet vanaf houden, en dan eindelijk ben ik aan de beurt voor mijn bestelling… Op het menuoverzicht ziet ie er heerlijk en vol uit, maar hoe zal hij in het echt zijn? Ik bestel het broodje met wat frietjes en kipnuggets, daarbij een grote beker met cola. Op het scherm zie ik de wachtrij, en des te langer ik ernaar kijk, des te meer trek ik krijg, totdat daar het moment is! Nummer 39 is aan de beurt en daar komen het dienblad en de doosjes met het eten erin op de balie, compleet met rietje en sauzen…

“Des te langer ik ernaar kijk, des te meer trek ik krijg“

Ik neem het aan en ga aan tafel zitten, open de doosjes met de hamburger en kipnuggets en de frietjes zitten in een zakje. Allemaal productieverpakking en eindelijk mag dan alles open… Ik neem een hap en tegelijkertijd komt er een kind naar me toe gelopen en zegt ‘ikke ook!’ tegen haar ouders en al enthousiast lopen ze naar de plek om te bestellen. Alle ouders met kinderen zitten om me heen en je hebt er werkelijk geen kind meer aan! Geef ze lekker ongezond eten en drinken en hun gezichtjes zitten lekker vol met vermaak. Het speelgoedje is ontdekt en enthousiast beginnen ze ermee te spelen en de ouders kijken elkaar aan en je ziet ze denken; ‘Wat een pretoogjes van die kids!’. Ondertussen is bij mezelf de hamburger naar binnen en we beginnen aan de frietjes.

“De ouders kijken elkaar aan en je ziet ze denken; ‘Wat een pretoogjes van die kids!“

Heerlijk zoute frietjes, lekker veel mayo en dan de kipnuggets met barbecuesaus… Wát een traktatie en ach… wélke lijn moet ik in de gaten houden? De lijn van bus 51 tussen de dichtst bij zijnde stad en dorp is al lang vertrokken! Het restaurant loopt vol en steeds meer kinderen klagen omdat ze trek hebben, tegelijkertijd juichen ze omdat ze lekker bij het bekende restaurant wat mogen uitzoeken en daar gaan weer vele blije gezichtjes heen. Ze zoeken een tafel uit en een gezin besluit om de tafel naast mij te pakken, met grote ogen van de peuter die me heel bewonderend aankijkt… Wát heb ik zo bijzonder bij me wat een ander niet heeft vraag ik me af… Misschien een leeg dienblad en zin in meer eten? Het voelt alsof de trek die ik had niet over is, maar twee grote menu ’s is met wel wat overdreven!

“Wát een traktatie en ach… wélke lijn moet ik in de gaten houden?“

Het buikje, ja dat wat daar wat hangt moest juist wat minder, maar oh wat is het moeilijk! Dat broodje hamburger was zo lekker en die frietjes, heerlijk met veel zout erover heen geknoeid! Dan die sauzen en kipnuggets… Noem me één ding dat gezond was en dat zullen dan misschien de groenten zijn die op de hamburger zaten. Een beetje sla en komkommer, tomaten, etc. Ach… een beetje een troost dat het ‘een beetje gezond was’ en de rest allemaal lekker ongezond! Laten we het maar niet over de suikerklontjes in de cola hebben, en of het de échte originele cola was dat valt nog te betwijfelen, maar laten we vooral niet klagen, het was lekker en daar gaat het om! Even gezondigd met eten, even een wat ongezond avondje eten, maar ach… je leeft maar één keer! Nét zoals al die kinderen…… Kijk eens naar de blije koppies!

“Ach… een beetje een troost dat het ‘een beetje gezond was’ en de rest allemaal lekker ongezond!“