Een depressie, zo was het!
Beste lezer, het is een veel voorkomend probleem waar heel veel mensen mee te maken hebben… Een depressie. Sommige mensen denken er naar aanleiding wat ik heb ervaren heel simpel over. Je moet sporten, je moet gezond eten, je moet dit, je moet dat, ofwel… je staat er helemaal alleen voor als het aan hun ligt! Misschien stel je je wel aan of zegt iemand ‘hij of zij wil niets’, maar dat is alleen maar buitenkant! Een depressie is als je het flink te pakken hebt niet te beschrijven qua gevoel, tenminste niet alles! Je voelt je steeds meer neerslachtig en ziet de zin van het leven niet meer. In het ergste geval zou je er het liefst uitstappen! Elke dag wordt hetzelfde, je vindt steeds minder dingen leuk om te doen, motivatie zakt naar nog minder dan nul procent en het liefst zou je de hele dag in bed blijven liggen, want alles kost uiteindelijk teveel moeite!
“Elke dag wordt hetzelfde, je vindt steeds minder dingen leuk om te doen“
Je huis schoonmaken, de auto wassen, fiets een poetsbeurtje geven, of gewoon simpel thee zetten voor jezelf, ach… wat kan het jou schelen, ik doe het niet want ik ben moe en voel me rot! Dat was wat ik heb ervaren in mijn depressie. Alles is negatief, en als iemand je door heeft met je depressie dan valt het allemaal misschien nog wel mee, of niet maar dan kun je er zelf niets meer aan doen! Vooral in het beginstadium van de depressie vond ik het zelf nog wel meevallen, totdat alle activiteiten in mijn leven uitvielen, dan heb je het door, maar ach… wat kon het mij schelen, mijn leven was toch één grote klotezooi! Sorry voor het scheldwoord, maar dit keer wil ik het niet corrigeren want dan verbloem ik het gevoel wat ik had tijdens mijn depressie. Ik zeg gewoon hoe het voelde… Bij een depressie kan namelijk (veel) bitterheid en een stukje arrogantie om de hoek komen kijken, had ik ook!
“Alles is negatief, en als iemand je door heeft met je depressie dan valt het allemaal misschien nog wel mee, of niet maar dan kun je er zelf niets meer aan doen!“
De één begreep me wel, de ander niet. Waarom was mijn gedrag zo? Waarom doe je er niets aan? Sommigen zeiden ‘het wordt tijd dat je weer aan de vrouw komt’, maar dat is natuurlijk niet de enige oplossing. Het ‘geen relatie hebben’ op je bijna 36ste is niet datgene wat ik heb verwacht in m ‘n leven, maar ik moet ermee dealen. Bij mij zat het allemaal véél dieper, de oorzaak was mijn verleden met het pesten, waar ik ook over heb geschreven en de daarop volgende epilepsie. Vijftien jaar lang er niet over gepraat en nu komt in één keer alles eruit! Ja, dat is vragen om consequenties, maar het was nodig en uiteindelijk heeft het veel opruiming en positiviteit in me gebracht. In veel gevallen heeft iemand écht hulp nodig als hij of zij depressief is. Je komt gevoelsmatig en emotioneel in een soort kooi waarin alle positiviteit en levenslust uit je wordt gezogen…
“In veel gevallen heeft iemand écht hulp nodig als hij of zij depressief is“
Antidepressiva, dat is waar helaas een arts of andere behandelaar al gauw mee klaarstaat, maar praten is prio nummer 1! De oorzaak van de depressie aanpakken is belangrijk, en niet alleen maar het ‘verdoven’ van de depressie. In sommige gevallen kan het niet anders, daarvoor heb ik ook het volste begrip, maar ik ben van mening dat praten en behandelen het belangrijkst moet zijn en je niet alleen maar moet worden ‘getest’ op hoe je onder de antidepressiva functioneert. Bij een gesprek of behandeling is het serieus door de zure appel bijten, maar het geeft uiteindelijk resultaat! Ikzelf heb veel gehad aan een psycholoog, maar voor een groot deel heb ik nog één iemand om hulp gevraagd, en die ook gekregen! De hulp van onze HEER, onze schepper!
“Bij een gesprek of behandeling is het serieus door de zure appel bijten, maar het geeft uiteindelijk resultaat!“
6 reacties
Lies
Knap weergegeven Bas. Maar….tussen de regels door komt alles van de afgelopen jaren als in vogelvlucht weer voorbij. Prachtig om je nu zo te zien! Je bloeit weer op en de echte Bas is weer terug! Wij hebben gezien hoe je hebt geknokt. En zijn met jou heel Dankbaar dat je ware Bas weer terug is.
admin
Dankjewel voor dit bericht! Dat doet me goed 😉
Groetjes van mij 😉
Erna Evers
Mooi geschreven Bas. Top.
admin
Hallo Erna,
Dankje voor je reactie!
Groetjes
Marie
Dit schreef ik vorig jaar……
Half 4. Ik rijd in mijn auto in de stralende zon en geniet van de mooie kleuren van de bomen. De radio staat aan en ik zing uit volle borst mee. Opeens zie ik op de velden een lage mist opkomen, mooi denk ik nog…. Maar een halve minuut later rijd ik opeens tegen een muur van dikke mist aan. De wagen voor me staat opeens op de rem en ook ik minder snel mijn vaart en doe mijn alarmlichten aan. In de achteruitspiegel zie ik in plaats van een stralende zon een vage bol in de lucht. Er doemen opeens lichten op van een auto die mij net op tijd ziet. Opeens is alles anders, de kleuren zijn weg en alles ziet er even grijs en kleurloos saai uit. Ik rijd langzaam verder. De lichten voor me volgend, niet te dicht er op, want als de auto voor me moet remmen lig ik er tegen aan. Ik zit krampachtig naar voren gebogen op de stoel, dichter bij het raam in de hoop dan beter te kunnen zien waar ik rijd. De radio heb ik al zachter gezet, het leuke liedje irriteert me.
Was dat nou het bord van de afslag waar ik af moet? Ik ben zo gefocust om recht achter mijn voorganger te blijven dat ik niet op let. Net op tijd neem ik de afslag en kom ik op een tweebaans weg. Nog 10 kilometer en dan ben ik thuis. Elke keer schrik ik als ik een tegenligger tegenkom, ik word even verblind en zie daarna de weg helemaal niet meer. Voor me is geen auto te zien. Zit ik goed? Ik zweet van spanning en doe de radio uit. Opeens zie ik een groot grijs vlak opdoemen, een aanhanger van een tractor met zulke kleine lichtjes die ik bijna niet zie.Dat ging net goed. Ik moet er achter blijven en hopen dat achter mij geen auto zit die snel rijdt. Gelukkig heb ik wel een mistlamp. Ik kan ook niet inhalen want een tegenligger zal ik niet op tijd zien aankomen. Ik sukkel achter de tractor aan en na een tijdje slaat hij af. Ik rijd de laatste kilometers naar huis en slaak een zucht van verlichting als ik de straat in rijd. Ik ben er. Wat een inspanning kostte mij dit. Thuis achter een kop thee bedenk ik me dat dit precies een voorbeeld is van een depressie.
Je ziet het niet aankomen. Je zit er opeens in, ziet geen licht meer, bent gefocust om op de smalle weg te blijven en kan je daardoor niet meer interesseren in wat er nog meer gebeurd. De kleuren zijn anders, alles is gedempt. Je weet niet meer wat je moet, men zegt wel dat je alles anders moet zien, maar jij ziet het niet. ‘Kom op kijk vooruit…’ maar als alles mistig is zie je niet zo ver vooruit.
Je bent bang voor wat er komt, je kan niet meer achterom kijken naar al het moois wat er was, want ook daar is het mistig…..
Alleen krampachtig kijken, een paar meter voor je uit, zorgen dat je niet van de weg af rijdt…… En na een half uurtje ben je uitgeput omdat het allemaal te veel energie kost….
Ik was blij thuis te kunnen komen….. Hopelijk lukt het degene die een depressie heeft ook…..
admin
Hallo Marie,
Wauw! Mooi stuk om iets met een depressie te vergelijken.
Ik heb het ook voor mijn lezers gepubliceerd zodat zij het ook kunnen lezen…