Een gedicht uit de oude doos

Dit keer een gedicht uit de oude doos van lang geleden! Het gaat over een verwerking van liefdesverdriet en de afrekening van het verleden daarvan. Met een verwelkoming van heden en toekomst ziet het beeld er gelijk een stuk beter uit, maar voordat je er aan toe bent om jezelf op deze manier even te ‘settelen’ dat kan soms een erg moeilijke fase zijn om daaraan toe te geven en het toe te passen. Waarom heb ik dit ooit geschreven? Het is iedereen weleens overkomen. Liefdesverdriet van een plotseling uitgaan van verkering in je jeugd of relatie op volwassen leeftijd.

“Met een verwelkoming van heden en toekomst ziet het beeld er gelijk een stuk beter uit“

Bij de één is het een lange zoektocht om ‘de ware voor altijd’ te vinden, bij de ander is het al snel raak! Je levenspad is er één die altijd liefdesresten achterlaat. Soms weten we niet waarom een relatie opeens ophoudt te bestaan, bijvoorbeeld als het op een heel lullige manier wordt beëindigd. Besef dan ‘het ligt niet aan jou!’. Als jij voor je eigen gevoel hebt gedaan wat je kunt en je ex in zijn of haar waarde hebt gelaten… Als je op de afbeelding hieronder klikt krijg je de uitvergroting te zien in een nieuw venster.

“Als jij voor je eigen gevoel hebt gedaan wat je kunt en je ex in zijn of haar waarde hebt gelaten…“

Dit gedicht kan pittig overkomen, maar wat heb je eraan als ik dingen verberg die ik denk? Gedichten schrijf ik liever in alle eerlijkheid en compleet vanuit mijn hart. Vaak is dat liefdevol, warm, soms met een pittig en wat hard randje, maar dat is wel zo eerlijk! Daarbij komt, als je je eens verbeeld dat jij de persoon bent die het verdriet aanricht iedereen een kans heeft om het anders en beter aan te pakken, toch?!