Daar in de verte…

“Daarachter in de verte, daar in de mist ligt mijn verdriet, maar ook mijn oude leven. De mist die alsmaar heftiger wordt, tranen die op de plek wegsmelten in niets. De weg die ik bewandel is weer hersteld, vertrouwd en kleurrijk. Even draai ik me om en kijk ik naar achteren, naar de mist in de verte die alsmaar sterker wordt! Herinneringen van daar liggen in mijn hart, mooie maar ook minder mooie waarvan de inhoud achter me ligt, dáár in de mist! Mooie gedachten voor de toekomst en wie weet wat er me te wachten staat. Afscheid nemen bestaat, en o wat doet dat soms pijn! Maar voor al het goede moet het even lastig zijn, want dat maakt uiteindelijk wie je bent! Een avontuur bewandelen met verdriet en vreugde op je levensweg, dát is mens zijn!

De oude bekende neerwaartse spiraal verdwijnt in de mist, er blijft niets over van wat mijn leven al die tijd heeft beperkt, alhoewel soms een litteken zichtbaar zal zijn van die vroegere pijn, maar met een verzachtend korstje voelt het tegenwoordig als een speldenprikje en nog minder… Kleur, warmte en liefde in de toekomst, zwartwit, koude en vuur in het verleden. De sleutel van de kooi die ik alle tijd bij me droeg toen ik in mijn kooi zat, een kooi van ‘er niet mogen zijn’ en ik durfde de sleutel er niet in te doen om de kooi te openen. Gewoon om door de deur te gaan en de weg verder te bewandelen die mijn leven bepaalt. Een kooi van isolatie, ook die ligt nu in de mist. Hopelijk zal hij snel wegrotten!

Een draai naar voren, dat is wat ik snel weer doe! Naar voren om te kijken naar de toekomst. Met wat nuttige en mooie dingen uit het verleden die ik ernaartoe meeneem! Een rugzak die niet te zwaar is, eentje die ik zonder problemen bij me kan dragen en me dat kan geven wat ik nodig heb! De puzzelstukjes vallen op hun plaats, soms makkelijk, soms met veel moeite, maar al met al blijft mijn weg verhard en zie ik hem nog lang doorlopen, hopelijk nog oneindig lang! Benieuwd ben ik wel, want wat gaat er op mijn pad komen? Waarvoor is nu ruimte gemaakt?! Is het de sterkere ik? Is het de liefde van mijn leven? Is het een grote verandering in positieve zin? Daar waar ik vogels hoor, bloemetjes zie, bijtjes en andere insecten waarneem, dieren in de verte tegenkom, nieuwe contacten…

De weg naar voren, wat heb ik er zin in! Wat heb ik zin om vrijgekomen ruimte in mijn hoofd op te vullen met nieuwe positieve dingen! Ja, ik vertrouw. Dáár waar de zon elke keer weer opkomt ontwaak ik uit mijn slaap, sta ik op en wandel ik verder mijn avontuur, mijn nieuwe avontuur in. Daar waar het warmer wordt, waar de lucht steeds blauwer wordt met af en toe een buitje… Een buitje omdat het leven nu eenmaal niet altijd zijn leuke dingen heeft! Dat buitje waar ik van groei, nét zoals groeien in de blauwe lucht. Groeien van positieve en negatieve dingen… dát is leven! Stabiliteit, creativiteit, fantasie en openheid… Communicatie en genot, bouwen aan en verder… Dat is het avontuur van een goed en mooi leven. Een leven waarbij je hart klopt uit liefde!”