Oei… daar gaat mijn smaak!

Beste lezer, dit keer een gedicht voor je! Hoevaak schuiven we aan tafel met ons lekker bord eten, of misschien een keer minder lekker of zelfs een zak patat? Besef jij dat het in vele delen van de wereld anders is? Waar het niet zo vanzelfsprekend is? Waar het gasstel er niet staat maar iedereen naar een plek toe rent om te overleven… De wereld is oneerlijk verdeeld, dat is onder iedereen bekend. De één maakt het ver weg mee en de ander ziet het van dichtbij. In mijn gedicht lees je meteen wat ik niet lust, en wat vinden mensen dat soms raar dat ik niet van erwtensoep houd…

“Oei… daar gaat mijn smaak, want voorgerecht erwtensoep met hoofdgerecht chili con carne is in de maak. Nu even een blokje om, want gelukkig zit de snackbar ook nog binnen de bebouwde kom! Geen idee waarom ik het niet lust, gewoon omdat het mijn trek niet blust. Wees niet bang, het ligt niet aan je manier van eten maken, want al het andere van je doet me uitstekend smaken. Ontelbaar veel gerechten die ik elke dag met plezier en genot naar binnen krijg zonder met mezelf te vechten, ach… als dat alles is wat ik niet lust dan zal het me ook niet verslechten!

Een keertje vette friet, dat is ook niet wat je aan me ziet! De angst om kilo ’s is er niet, en de volgende dag is mijn genot weer wat je ziet. De geur die ik ruik, de liefde die je erin steekt maakt het helemaal puik! Sausje hier, vleesje daar, groente overal, dat maakt het compleet gezond en zó komt ieder pondje door het mondje! De dag bijgepraat, jij en ik weer helemaal op de maat! Slaa – tomaat met salade in de zomer en stamppot – pap in de winter, dat maakt het complete beeld zoals het hoort te zijn, gelukkig hebben we het zó ontzettend fijn!

Dankbaar is wat ik ben, het kan anders, véél anders… Helaas bestaat onder bevolking armoede onder hen. Ik besef, ik ben me bewust van deze dingen. Zij zullen om erwtensoep en chili con carne staan springen… Ik bid en eindig met amen, gewoon omdat ik dat zo gewend ben! De zegen is wat ik vraag, want wat is het voor moeite als ik het bij me draag? Dankbaarheid met af en toe even die blik op de andere zijde van de wereld wereld waarvoor ik bid, voor die ander die misschien op een kratje zit… “