Horror, is het écht zo verkeerd?!
Beste lezer, misschien kijk je er zelf weleens naar… Horrorfilms. Maar wat is er nu zo leuk aan om er naar te kijken? Enge geesten, zombies of andere monsters komen op je af en in veel horrorfilms zijn mensen bezeten door de duivel of een andere negatieve geest. Wie verzint nu zoiets, kun je je afvragen, is de schrijver zelf bezeten door de negativiteit? Misschien zelfs bezeten door de duivel? Ik zie er wel degelijk gevaren voor mezelf inzitten als ik zo ‘n film zou gaan kijken. Hoe gruwelijker hoe beter dacht ik vroeger, maar nu is het over en uit! Gek gezegd misschien, maar ik kan het ook niet meer aanzien. Daar ga ik niet meer van slapen en misschien droom ik zelfs dat de demonen naast m ‘n bed staan! Misschien zijn ze het ook wel!
“Wie verzint nu zoiets, kun je je afvragen, is de schrijver zelf bezeten door de negativiteit?“
Horror is een uiting van spanningen en genot om de gruwel, de diepste gruwel van jezelf aan de oppervlakte te brengen. Is het een goede ‘drug’ om even wat meer spanning in je leven te krijgen? Voor hooguit een paar uurtjes filmplezier? Wat is nog mooier om een verhaal te vertellen over een huis dat ergens in de achttiende eeuw is gebouwd. Het gezin dat erin heeft geleefd is vermoord door de vader en de geesten dwalen nog in het huis rond met alle gruwelijke gevolgen van dien tot in de tijd van nu! Zoek de bekende streamingdiensten maar af en je krijgt al een lijstje met dit soort horrorfilms. De zoektocht en hoe sommige personages erop kicken. Net zo erg als de kijker van de film…
“Horror is een uiting van spanningen en genot om de gruwel“
Ik kijk veel filmgenres, en vroeger hoorde daar ook zéker horror bij. Alleen of met vrienden, thuis of in de bioscoop, ik lachte erom, ik vond het ook cool en natuurlijk schrok ik ook weleens als het goed was opgezet. Het kon me allemaal niets schelen hoe en wat, en wat ik hiermee heb kunnen binnenhalen in huis en in mijn leven. Daar dacht ik toch niet bij na totdat ik weer Christen was geworden. De Heilige Geest die in me aan het werk ging en het niet meer de bedoeling werd om ernaar te kijken. Vroeger was een OUIJA bord stoer als je die zou hebben, nu zou ik hem in tweeën breken! Jawel, ik geloof dat zulke dingen ook in de echte wereld kunnen gebeuren, dus waarom zou ik die negatieve rommel nog langer willen?
“De Heilige Geest die in me aan het werk ging en het niet meer de bedoeling werd om ernaar te kijken”
In mezelf is er als we het over horror hebben iets veel mooiers in de plaats gekomen, zoals ik net al aangaf. In plaats van horror kijk ik nu graag naar waargebeurde verhalen en Christelijke films. Dingen waar je écht wat aan hebt in het leven, en natuurlijk gebeuren daar ook weleens nare dingen in, maar vergeet niet dat het leven niet alleen maar een lachertje is! Je mag stil staan bij positieve dingen, maar zéker ook de negatieve dingen in het leven. Ook dát maakt wie je bent! Heb ik nog weleens diep in mijn hart de neiging om een horrorfilm op te zetten? Ja heel soms was die drang er nog wel, maar ik weet wat ervan kan komen, het zet een deurtje open naar je kwetsbaarheid! En dan wel op een slechte manier…
“Waargebeurde verhalen en Christelijke films, dingen waar je écht wat aan hebt in het leven”
