Mogen we een keer opscheppen?

Beste lezer, mogen we voor één keer opscheppen? Gewoon over wie we zijn?! Wij die niet compleet zijn, ookal denken we dat soms van wel! Wij die denken niet te mogen huilen als we ons ‘klote’ voelen. Maar uiteindelijk laten we toch een traan omdat we het niet meer kunnen volhouden om ‘aap wat heb je mooie jongen te spelen’… Laten we eens opscheppen over hoe overdreven we niet zijn als we kwetsbaar zijn. Als we bang zijn voor wat komen gaat, bijvoorbeeld een grote verandering die impact zal hebben. We denken met z ’n allen die emoties en gevoelens te moeten verbergen, maar waarom?!

“Wij die niet compleet zijn, ookal denken we dat soms van wel!“

Waarom hebben we in ons hoofd gestampt dat we altijd sterk moeten zijn naar de ander? We mogen ons niet verdrietig laten zien en het liefst moeten we stoer overkomen! We hebben met ons allen een idiote theorie in praktijk gebracht dat we dat vreselijke masker moeten opzetten. Wat is het heerlijk om even dat momentje te hebben dat niemand je ziet! Niemand je ziet zodat je even kunt tranengieten… Waar zijn we met ons verstand om dit vol te houden? Hoelang nog is de vraag, want het antwoord is dat de bom op ontploffen staat. De bom die aangeeft ‘nu is het genoeg!’

“Hoelang nog is de vraag, want het antwoord is dat de bom op ontploffen staat“

Neplachen, ik weet zo uit mijn hoofd niet of het in het woordenboek staat, maar herken je dat? Lachen terwijl je niet gelukkig bent. Je merkt bij iemand een overdreven lach op waarbij je al heel snel een signaal ontvangt dat het geen natuurlijke lach is. De lach op het masker is gauw getekend of geschilderd, en vroeg of laat zal deze wegkwijnen. ‘Mag ik bij je?… Als ik bang ben, als ik verdrietig ben, maar ook als ik kwaad ben? Mag ik bij je staan als ik me niet lekker voel? Als ik het niet meer zie zitten hoef ik dan niet alleen te zijn als God ver weg lijkt te zijn?!

“De lach op het masker is gauw getekend of geschilderd, en vroeg of laat zal deze wegkwijnen“

God is altijd bij je, dat is wat sommigen weleens zeggen, maar hoevaak heb je wel niet het moment van ‘dat voel ik niet zo!’ Heb jij je handen ook weleens gevouwen met de vraag ‘waar ben je?!’ Want ik sta op het punt van instorten?! En wat als hij zich niet laat zien op dat moment? Valt tegen he?! Die Heilige Geest, wat is dat voor iets? Waarom doet hij er niets aan? Waarom maakt God me niet sterk(er)? God werkt namelijk ook aan je als je het meest kwetsbaar bent, en juist als je dat niet beseft kan er zo in één keer een ommekeer komen! God houdt van je, dus ook van je kwetsbaarheid!

“Wat als hij zich niet laat zien op dat moment? Valt tegen he?!”

Leven is kwetsbaar zijn, hoe je het ook went of keert. Er zal voor iedereen een moment komen om dat toe te geven. Niet goedschiks, dan kwaadschiks! God laat ons allemaal de mooie, maar ook de niet mooie dingen van het leven zien. God stelt ons op de proef, want wát als werkelijk alles van een leien dakje gaat? Hebben we dan nog iets om te geloven? Waar vouwen we dan onze handen voor, want dan hebben we toch alles? We zijn op deze aarde gekomen, maar waarom? Niet alleen maar om te genieten van dit speelparadijs. We bereiden ons met ons allen voor, als we dat willen op een mooie tijd later! Dus, schep op terwijl dit geen opscheppen is!

“Er zal voor iedereen een moment komen om dat toe te geven. Niet goedschiks, dan kwaadschiks!“