Na ruim vijftien jaar is het dan zover…
Beste lezer, na ruim vijftien jaar is het dan eindelijk zover… Maandag was de laatste dag dat ik mijn medicijnen ingenomen heb die ik moest slikken vanwege mijn epilepsie. Of moet ik zeggen epilepsieverleden? Is het een afrekenen met een erg hectische periode van vijftien jaar? Laten we het hopen! Het is wel wennen, want die tabletjes zijn niet meer nodig! Niet meer extra opstaan vanwege medicijnen, of geen extra tabletten meer mee te hoeven nemen naar waar dan ook! Het is een soort controle die op de achtergrond meeliep, elke dag maar weer, tot en met afgelopen maandag!
“Is het een afrekenen met een erg hectische periode van vijftien jaar?”
Ik heb nooit verwacht dat het ooit zover zou komen, omdat er een aantal jaren geleden ook andere uitspraken zijn gedaan. Namelijk dat ik er niet op hoefde te rekenen er ooit nogeens af te komen. De rest van mijn leven met een beperking moeten leven omdat de medicatie nu eenmaal een verdovende werking heeft. Toen mijn neuroloog vorig jaar met ‘het voorstel’ kwam wist ik even niet wat ik hoorde, een voorstel om te beginnen af te bouwen met anti-epileptica? Ja, ik kneep nogeens goed in mijn arm en het deed zeer! Géén droom dus…
“Toen mijn neuroloog vorig jaar met ‘het voorstel’ kwam wist ik even niet wat ik hoorde”
Omdat ik toen der tijd met therapie en psychische hulp bezig was heb ik toen in overleg met de neuroloog ervoor gekozen het uit te stellen, want was dat niet vragen om problemen als je al zo enorm met jezelf wordt geconfronteerd, met je verleden? Om je verleden een plek te kunnen geven? Afrekenen met de negativiteit van pesten? Nu, ruim een jaar later heb ik tóch de knoop doorgehakt en ben ik afgelopen zomer begonnen met deze afbouw. Natuurlijk denk je weleens bij jezelf ‘laat het alsjeblieft goedgaan’ maar ik ben nooit bang geweest!
“Nu, ruim een jaar later heb ik tóch de knoop doorgehakt”
Ookal ben ik volledig afgebouwd, het blijft voorlopig nog wel even spannend! De grootste vraag blijft: komen de aanvallen terug? Nu ben ik acht jaar aanvalsvrij (sinds twee december 2011) en dat was ook de reden dat de neuroloog met het voorstel van afbouwen kwam, dus zeg het maar… Laten we vooral positief blijven en hopen dat ik in de loop der tijd kan zeggen ‘dat was dát!’. Samen met God en de mensen om me heen heb ik er vertrouwen in! Ik houd je in elk geval op de hoogte…
“Laten we vooral positief blijven en hopen dat ik in de loop der tijd kan zeggen ‘dat was dát!'”
9 reacties
Lies
Fantastisch bericht Bas!! Vertrouwen terug krijgen in je hoofd/lijf! De toekomst ziet er gelukkig heel goed uit! ( en dat is lang niet voor iedereen die lijdt aan epilepsie)! Wij hebben. Je gevechten al die jaren van heel nabij meegemaakt, en ook wij bidden voor jouw toekomst. Dit is alvast de eerste grote stap naar: nieuw Leven!
Miriam
Bas, wat fijn om te lezen dat je van de medicijnen af bent. Weer gewoon durven leven zonder je patiënt te voelen. Blijf vertrouwen houden in jezelf. Ik wens je alle goeds voor de toekomst. Hou je goed. Met een groet uit Limburg .
admin
Hallo Miriam,
Ik ben ook erg dankbaar dat ik volledig van de medicatie af ben. Het is ook wel spannend want gaat het wel goed?
Ik wens je / jullie fijne feestdagen en een mooi 2020!
Miranda
Wauw! Je mag trots op jezelf zijn. Trots op wat je nu hebt bereikt. Een mooi nieuw begin voor 2020. ✨
admin
Hallo Miranda,
Dankje voor je compliment!
Fijne feestdagen 😉
Ineke van der Schee
Goed zo Bas. Mooi dat vertrouwen in de toekomst!!
admin
Hallo Ineke,
Dankje voor je reactie! Het is ook bijzonder dat dit gebeurt en we hopen op het beste 😉
Fijne feestdagen!
Rebekka
Wauw Bas! Ik hoop en bid met je mee! Dankbaar met jou!
admin
Hallo Rebekka,
Dankje voor je gebed!
Fijne feestdagen!