Balletje trappen, hartje trappen…

Balletje trappen, hartje trappen… dat is tegenwoordig steeds meer de gewoonte van het voetbal in Nederland. Discriminatie en geweld, pijn en verdriet, dat is, ookal is het een 6-0 voorsprong altijd een verlies! Een verlies van volwassenheid, een verlies van goed verstand en een verlies van mens zijn. Het wordt een winst van het beest uithangen, maar dan een vreselijk beest! Hitlergroet, ziektewens, apengeluiden, en noem nog maar even op… De tribune klinkt als de poorten van de hel die opengaat! De connectie met het niet intelligente, domme en achterlijke gedrag van wezens die het niet waard zijn een naam te geven!

“Een verlies van volwassenheid, een verlies van goed verstand en een verlies van mens zijn.”

Elke stap gezet door discriminatie is er weer een ter bevestiging van zwakte! Stoer doen om op te vallen of omdat je gewoon een hekel hebt aan andere ‘rassen’? Wat maakt het probleem zó erg om te gaan discrimineren? Wat hebben ze je misdaan of waarom probeer je aandacht te zoeken op die afschuwelijke laffe manier? Je denkt de jackpot ermee te halen in de menigte, maar wat als iedereen naar huis gaat? Daar zit je dan, alleen in de bus of auto… Al spijtgevoel? Of ben je écht zo ziek? Waar ben je vroeger op je tenen getrapt?

“Daar zit je dan, alleen in de bus of auto… Al spijtgevoel?”

Zwaardere straffen met stadionverbod, misschien een taakstraf of boete? Het ME peloton die de eerste de beste discriminerende opmerking de mond snoert? Met de knuppel erop en zes weken niet kunnen zitten of staan? Nee, dat is geweld met geweld aanvullen, maar soms heb ik het weleens in de mond om te zeggen. Dat zinnetje dat begint ‘je zou ze toch… en vul het zelf maar aan!’ Dat is de meest voorliggende oplossing denken we, maar subtiel kan ook op een hele harde manier uitpakken! Niemand is dommer geworden van de hele dag rondjes rennen om het stadion, en dat terwijl je met de vlag van het land dat je belachelijk hebt gemaakt zwaait…

“Dat zinnetje dat begint ‘je zou ze toch…”