Kun je me vergeven?

“Ik ben verantwoordelijk voor wat ik zeg, ookal kan het soms beledigend zijn… Soms scheld ik, soms schreeuw ik, soms ga ik mijn grens over en draai ik helemaal door… Kun je me vergeven? Ik klaag soms veel teveel en jullie zullen vast een hekel aan me hebben zo langzamerhand, maar kunnen jullie me vergeven? Kunnen jullie me een nieuwe kans geven terwijl ik het niet meer zie zitten of gewoon boos ben om iets wat niet met jullie te maken heeft? Ik kijk boos, soms duivels, soms schop ik tegen die muur, maar het ligt niet aan jullie… Ik wil graag sorry zeggen! Vannacht heb ik slecht geslapen, dus mijn antwoord op ‘hoe gaat ie’ is een drieletterwoord! Kun je me vergeven?

Het spijt me dat ik je belofte niet ben nagekomen, eentje die heel belangrijk voor je was! Ik heb je teleurgesteld maar wil het toch graag goedmaken, maar dan dubbel zoveel… Mag ik je vragen om je vergiffenis? Kunnen we vergeten wat ik tegen je heb gezegd? Iets over dom of stom? Iets wat jij niet hebt gezien maar ik wel? Ik wil je zo graag laten weten dat ik het niet heb gemeend! Accepteer je mijn ‘sorry’? Het spijt me dat ik het onweer in het paradijs geweest ben, dat ik de sfeer heb verknald terwijl het zo gezellig en mooi was… Alsjeblieft, kun je het me vergeven? Mag ik je laten zien dat de bui over is? Dat er geen bliksem en donder meer is maar ik je net als ieder ander vreugde en interesse kan bieden? Kun je me vergeven?

M ’n ogen prikken van de drank die je in m ’n gezicht hebt gegooid, en dat was terecht! Ik was een rotzak en zou willen dat ik het kon terugdraaien… Ik wil je graag laten merken dat ik het niet waard ben om een glas drank op leeg te gooien… Zullen we er samen nog eentje op proosten? Maar dan in vreugde en harmonie en wie weet… Ik typ met veel spijt van wat ik heb gedaan sorry naar je met veel bloemetjes, wil je dit accepteren? Met tranen in mijn ogen schrijf ik je deze brief, we hadden het zo leuk samen en nu is alles niet meer… Niet meer samen door mijn schuld, door mijn stommiteit! Met een rode pen en een hartje zet ik sorry onderaan en een kusje van mij! Kun je me vergeven?

Het spijt me dat ik er niet bij was terwijl je me zo hard nodig had! Ik, die je geen knuffel kon geven of die arm om je heen kon slaan. Ik, waar je niet tegen kon praten met je tranen in je ogen… De richting waar je naar keek waar ik had moeten staan! Sorry, het spijt me! Ik wil het met je goedmaken want ik heb het wel in me om een goed mens voor je te zijn. Je toch te kunnen laten lachen of als je in verdriet zit misschien toch even te kunnen laten glimlachen… Ik kan wél van donker licht maken, en ik kan van zwartwit kleur maken… Er is echter één dingetje, ik ben niet compleet! Nét als ieder ander ben ik niet compleet omdat ik een mens ben! Niet volmaakt, en nét zoals jij aan het leren van ieder moment in het leven! Kun je me vergeven?”