Blijf er niet meer mee lopen!

Beste lezer, iedereen voelt zich weleens slecht, de éne keer kort, de andere keer voor langere tijd. Rouwverwerking, verdriet om teleurstelling, liefdesverdriet, of een veel zwaarder probleem… Bijvoorbeeld een depressie. Waardoor word je depressief? Dat kunnen veel redenen zijn, maar vaak is het iets wat er in je koppie dwars zit. Eenzaamheid, problemen in de relatie of nét de relatie uit, rouw om een (pas) overledene of pas je baan kwijt geraakt, geldzorgen, of een onverwerkt trauma van vroeger, bijvoorbeeld als je bent gepest. Misschien herken je je erg goed in dit artikel, en zie jij elke dag net zoals alle andere. Somber en nergens geen zin meer in hebben, maar toch moeten werken omdat het nu eenmaal moet. Misschien lig je veel te vaak in bed, want waar heb je anders zin in?!

“Dat kunnen veel redenen zijn, maar vaak is het iets wat er in je koppie dwars zit”

Je merkt dat het alleen maar erger wordt en daarbij, je eigenwaarde begint steeds lager te worden. Wat moet er van me terecht komen, en wie ziet iets in me als je alleen bent… Ik ben toch niet om aan te zien?! Wat zeg je tegen de buitenwereld? Dat alles goed gaat? Of ben je een bikkel… Je zegt dat het slecht gaat en legt je verhaal bij mensen neer die je vertrouwt. Tranen mogen rollen, ookal is het een emmer vol! Veel mensen zeggen dat het aan de tijd van het jaar ligt, maar is dat ook écht zo? Persoonlijk geloof ik er niet altijd in, want een depressie is vaak een teken dat je ergens binnenin je leven niet gelukkig bent of ergens mee zit, want waarom zou je anders verdrietig en somber moeten zijn? Waarom zou je de wereld niet in kleur willen bekijken?

“Wat zeg je tegen de buitenwereld? Dat alles goed gaat? Of ben je een bikkel… “

Nu wil ik niet op de stoel van de psycholoog of psychiater zitten, want er zijn denk ik absoluut wel depressies in de vorm van een ziekte of een andere vorm van een ‘rugzakje’ bij mensen. Laat het even duidelijk zijn dat ik dát niet wil wegwimpelen, want wie ben ik om dat te ontkennen? Ik wil het absoluut niet ontkennen… Toen ik met mijn problematiek zat, namelijk het trauma van vroeger heb ik er jarenlang (zo ’n vijftien jaar) mee rondgelopen en bijna nooit ook maar een woord erover gezegd wat het met me deed. Ik wilde niet lastig zijn, niet irritant, want wat hebben andere mensen aan mijn ‘gezeik’? Dat dacht ik altijd… Maar wat was dat een foute gedachte! Toen ik uiteindelijk begon te praten begon de verlossing en de genezing, dát kun je allemaal vinden in de rechter kolom van mijn blog.

“Wat hebben andere mensen aan mijn ‘gezeik’? Dat dacht ik altijd… Maar wat was dat een foute gedachte!”

Wat deed het met mij? Alleen al het van je af schrijven was al een goed begin van een ‘zelftherapie’. Wat was het moeilijk om diep in je hart te kijken en inderdaad, ik heb toen ik mijn verhaal ‘van de kaart geveegd’ typte ook wel eens met tranen achter m ’n pc of laptop gezeten, maar wát een opluchting! Je doet het voor jezelf, maar je hoopt ook om anderen te kunnen helpen. Vandaag las ik op internet een stuk ‘Schamen voor psychische problemen: ‘Doen alsof alles goed gaat, is dodelijk vermoeiend‘ van de NOS. De link naar het artikel staat onderaan dit stuk. Het is allemaal waar, want laat ik daar maar eens mee beginnen! Een cirkel tekenen op je hand om te laten zien aan de wereld dat je niet lekker in je vel zit of anderen wilt ondersteunen, is dat niet gaaf???

“Doen alsof alles goed gaat, is dodelijk vermoeiend“

Mag je in de slachtofferrol zitten? Mag je zelfmedelijden hebben? Dit zijn vragen die een belangrijke rol hebben bij psychische problemen. Waarom zou het niet mogen? Als je er maar mee aan het werk gaat zou ik zeggen…

Link naar het artikel van de NOS:
Schamen voor psychische problemen: ‘Doen alsof alles goed gaat, is dodelijk vermoeiend’. Klik hier!