Zijn wij het geklaag eigenlijk niet beu?!

Beste lezer, wij, Nederlanders, zijn wij het geklaag over het kabinet niet helemaal beu?! Vandaag de boeren, eerder de politie en ohja, voordat ik het vergeet, de vele gele hesjes… Wij, die al ongeveer tien jaar onder het beleid van het kabinet Rutte leven, vinden wij niet dat Mark met zijn maten moet ‘ophoepelen’? (zoals vaak op deze manier een reactie wordt geschreven op social media) En dan? Waar gaan we dan naartoe? Een meer rechts kabinet of een meer groen kabinet? Kiezen we voor het wegjagen van asielzoekers of voor een kabinet dat sociaal bewogen is naar iedereen? Wij, klagers, want dat zijn we! We weten allemaal donders goed hoe het wel moet, maar toch blijven we met z ’n allen stemmen op de bekende partijen zoals VVD, PVV en CDA.

“Vandaag de boeren, eerder de politie en ohja…”

Staan wij nog wel vooraan? Zijn het niet die buitenlanders die de wet zo langzamerhand bepalen? ‘Meer of minder’ mag niet gezegd worden, maar is het hun eigen schuld? Zijn zij, de buitenlanders nu écht allemaal de moeite waard om ze te verbannen uit dit land? Hierover kunnen zich tig meningen plaatsvinden, maar wat willen we nu écht? Serieus, willen we alle buitenlanders met eigen ogen zien verdwijnen? Ook de onschuldige die hier keihard knokken om wél een goed leven te hebben? Wat wordt onze keuze? Een kabinet dat denkt aan mensen vanuit het hart of vanuit de portemonnee? Willen we samen één Nederland zijn, onafhankelijk van de cultuur of juist wél afhankelijk? Willen we allemaal stamppoteters blijven of ook aanschuiven bij andere culturele recepten?

“Wat wordt onze keuze? Een kabinet dat denkt aan mensen vanuit het hart of vanuit de portemonnee?”

De politie, mag die losgaan met de knuppel of het stroomstootwapen? Of moeten het mietjes blijven en vooral niet de harde kern van de criminaliteit op straat aanpakken? Mogen ze iets of niets? Streng maar rechtvaardig of zwak en een risico om als agent zelf te worden doodgeslagen? “Ik ben politieagent, vandaar mijn twee blauwe ogen, bloedneus, tand door de lip en drie aanklachten…” Nederland, wát een prachtig land met onze cultuur… We kunnen als de beste het water tegenhouden, we maken heerlijke kaas, zijn het land van de bloemen en wat houden we toch van onze molens! “Zeiken om ontevredenheid” hoort daar toch eigenlijk niet bij?!

“Nederland, wát een prachtig land met onze cultuur…”

De EU verlaten, grenzen open of dicht, terug naar de Gulden of lekker met de Euro blijven betalen? Willen we Brussel nog boven ons houden of gaan we onze eigen wereldpolitiek opzetten? Kunnen we beter worden als Trump? De één denkt van wel, de ander niet, de één klaagt erover, de ander knipoogt er niet eens bij! Staan we vooraan als het gaat om opkomen voor onszelf en onze medemens of blijven we pratten naar Den Haag? Waarom geen nieuwe wind, of nieuwe winden binnen het kabinet? Eentje die Nederland weer tevreden maakt? Iedereen, waarbij de ouderen kunnen blijven genieten van hun welverdiend pensioen na zich keihard te hebben ingezet om Nederland voor zichzelf, maar ook voor ons leefbaar te maken na de oorlog?

“De één denkt van wel, de ander niet, de één klaagt erover, de ander knipoogt er niet eens bij!”

Of vinden we het allemaal oké? Klagen we maar valt het allemaal wel mee? Moeten we gewoon iets te klagen hebben omdat we daarmee denken aandacht te krijgen? Of ligt het probleem bij jezelf? Ligt het probleem van klagen aan ons Nederlands bloed? Moeten we met ons allen eens die schakelaar omzetten naar wat meer positief? Welke weg slaan we in? Als je alles bij elkaar legt waar je over klaagt, wat blijft er uiteindelijk over als een écht probleem? Zien we écht alles zwart wit of toch nog in kleur?

“Moeten we gewoon iets te klagen hebben omdat we daarmee denken aandacht te krijgen?”

Wij, onszelf, kunnen onze eigen wind laten waaien, maar we kunnen niet 100% tevreden zijn! Wij, zo ’n 17 miljoen mensen, moeten met elkaar bepalen hoe we het willen hebben, naar onszelf, en met of zonder EU! Kiezen we de makkelijke of moeilijke weg? Wél of geen groenere samenleving… Wij kunnen zelf kiezen, wij allemaal met stemrecht! En internet, is dat niet zo ’n media gebeuren om informatie te delen? Om met je voorstellen te komen? Mensen roepen die het met je eens zijn? Wat als we die klaagbank nu eens veel meer gaan omzetten in een ideeënbus? Een ideeënbus die ook in praktijk gebracht gaat worden? We hebben vrijheid in Nederland, dus ook vrijheid om de (digitale) communicatie te gebruiken voor onze toekomst!

“Wij kunnen zelf kiezen, wij allemaal met stemrecht! Wat is jouw keuze vanuit je hart?”