Boodschap aan God…

“Vanuit het diepste, het donkerste, het méést trieste plekje op deze wereld vertel ik U. Daar op die plek waar het licht niet bij me kan komen, de plek die onheil uitstraalt, waar water van verdriet overstroomt, en waar lucht erg schaars is… Vanuit die plek schreeuw ik het uit, krijs ik de boosheid en pijn uit die ik heb! Van daaruit steek ik mijn hand uit! Van de ene dag op de andere dag verlicht u! Hoe moeilijk het ook voor me is, voor ons, voor iedereen! Hoe onbegrijpelijk U soms ook bent, of anders gezegd: ‘hoe vaag!’. U laat dingen toe, en sommige dingen ook niet! Waarvan wij soms denken, ik heb het nodig! Alleen komt het niet op mijn pad lijkt het wel… Datgene wat mij een gevoel geeft dat er iets ontbreekt in mijn leven, datgene dat ons het gevoel geeft dat het mist, voor iedereen die het niet toegereikt krijgt! Dan rest de vraag bij een ieder: Hoe?! Waarom?!

U bent aanwezig, maar soms lijkt het alsof U ons de rug toe keert. ‘Niet lopen zeuren’ of ‘je hebt toch alles wat je nodig hebt?’ lijkt dan het antwoord van gebed… Maar wat als de ziel tóch iets opmerkt! Als er een gevoel is van gemis. U, die mijn ziel, ons vreugde en verdriet, en ieder ‘s ‘zijn wie je bent’ heeft gemaakt een lampje laat branden met de boodschap ‘ik kom iets belangrijks tekort’! Iets dat me beperkt in positiviteit, beperkt in opruimen van aangedaan onheil of afrekenen met eenzaamheid? Verlies dat geen plaats kan krijgen? Of ondanks uw creatie tóch elke keer afgewezen wordt op uiterlijk of karakter? U, here, U heeft ons compleet gemaakt, maar hier op aardse grond worden we soms afgebroken. Gesloopt door het aardse! De aardse broers en zussen, waarvan er enkelen het licht uitblazen en de duisternis van kleur zwartwit maakt.

U, waarvan ik weet dat u geen grenzen kent, krijgt dagelijks een overvloed naar U toe gegooid met Waarom?! Ieder mens dat de lucht aanstaart met de vraag ‘Wat zit daar en waarom is het zo mooi, maar óók vaag’? Kunt U me antwoord geven? Bestaat U? Bestaat U in goede, maar ook slechte tijden? Ik zie leed, maar ook heel veel vreugde, maar wat is mijn avontuur hierin? Onze opdracht en ieders taak? Wat is een ieders opdracht in lachen en huilen? U zegt volg uw gevoel, maar wat als dat gevoel is overheerst door het kwade? Wát als het duivelse me de keel dichtknijpt en me doet verliezen? U bent dan diegene die zegt Bid! Bid tot mij, en laat de Heilige Geest over en door jullie heen stromen! Welke fouten ik ook maak, welke zonde we ook begaan, welk falen een ieder ook heeft, U ziet het en u laat ons leren! U laat het ons herkansen en U laat ons alsnog slagen!

Maar doe ik wel m ‘n best? Die vraag komt weleens in me op omdat ik toch datgene mis! Datgene dat me een goede stabiele basis zal bieden, maar U weet dat toch?! Hoe hard ik vecht! Dát ene, misschien heel kleine wat benodigd is om opgebeurd te kunnen worden voor de volgende stap in het leven. Dat de lach mijn basis wordt en niet de traan! Dat ik tevreden mag zijn met mijn hartsgevoel. Dat gevoel van een ziel van geluk dat me zal wapenen tegen de ups en downs van het leven zoals het is! Niet wegzakken maar ervoor gaan! Niet duister, maar altijd brandende kaarsjes! Hoe moeilijk het ook kan zijn soms… Met u in mijn hart probeer ik er het beste van te maken, met mezelf, de ander en iedereen die ik op mijn levensweg tegenkom! Met uw hulp moet het lukken… “