Christendom op de werkvloer…

Beste lezer, het Christendom op de werkvloer…… Hoe moet je ermee omgaan als je zélf Christen bent? Of juist geen Christen? Wat als je in een omgeving zit met mensen die God verafschuwen of laten weten er niets mee te maken te willen hebben. Harde uitspraken, of het tegendeel te kunnen bewijzen, wat is de situatie die jij als Christen zou ‘moeten creëren?’ Moet je überhaupt een situatie creëren?… Geef je iemand de mogelijkheid om samen te bidden? Of zie je er toch maar vanaf, want wat is het rottig om te worden uitgelachen! Bid je voor jezelf in het openbaar of kies je ervoor om bijvoorbeeld met je handen onder tafel te bidden? Bid je überhaupt wel op dat moment? Maar wat als… die beren niet op de weg zouden zijn en je God gewoon overal en bij iedereen volledig in je hart kunt toelaten?

“Moet je überhaupt een situatie creëren?”

Waarom zou je geen Christen mogen zijn op je werk. Mijn standpunt hierin is dat je geen anderen moet lastigvallen en vooral niet met Bijbelteksten om iemands oren heen moet gooien! Kijken of er een openingetje zit, dat is geen moeilijke optie, want je kunt het op een heel speelse manier brengen. Wat is iemands blik of hoe reageert iemand als je zegt om iets wat er is gebeurd ‘je hebt heel veel beschermengeltjes’ (gehad) of bij een domme actie tijdens je werkzaamheden ‘God straft meteen!’. Mijn inbreng hierin is de net benoemde manier en dat is voor mij het beste signaal! Ik ga niet altijd uit van iemands uitstraling, want ook hierbij spreek ik uit ervaring dat je het soms verkeerd hebt over iemands geloofsinstelling. Want wat blijkt, “Pietje is een ontzettend stoere kerel met veel humor en praatjes, maar tóch is hij Christen!”

“Je hebt veel beschermengeltjes gehad…”

“Pietje is aangesloten bij dezelfde kerk als jezelf! Goh… wát een toeval!” Daar ben je achter gekomen door een 1 op 1 gesprek, waarbij hij je aanspreekt terwijl hij je hulp nodig heeft en vraagt wat je komend weekend gaat doen. Nu blijkt dat je samen ‘s zondags om tien over tien met het ‘Onze vader’ begint! Zoals je misschien eerder hebt gelezen ben ik sinds dit jaar pas écht tot het Christendom gekomen en vond ik het erg moeilijk om mijn instelling toe te passen op de werkvloer, maar wat maakt het uit?! Je bent wie je bent en mensen hebben je te respecteren zoals je bent! Het is hún probleem als ze je op een gemene manier uitlachen, maar wat zal het jou moeten schelen? Zielig dat zulke mensen op die manier naar aandacht schreeuwen? Of vinden ze het eng?… Gelukkig ben ik persoonlijk nog nooit negatief benadeeld of veroordeeld op de werkvloer als het om het geloof gaat…

“Het is hun probleem als ze je op een gemene manier uitlachen…”

Verrassend genoeg ben ik weleens aan de praat gekomen met collega ‘s over het Christendom. Er zijn mensen juist benieuwd hoe dat Christendom er in mijn leven uitziet! Een enkeling geeft ook aan er in te zijn teleurgesteld, en vaak de vraag ‘waarom is er zo ‘n hoop ellende op deze wereld?!’ Waarom laat God dat gebeuren? Als hij bestaat had hij toch allang moeten ingrijpen? Ik ga op het werk op dezelfde manier met collega ‘s het gesprek hierover aan als privé. En soms die schouder aan schouder… als iemand je kent zoals je bent dan accepteert diegene jouw manier van het ‘Christen zijn’, en wil iemand het er niet op die manier over hebben dan is het toch ook goed?! Je bent ondanks dat je Christen bent geen wandelende bijbel waarbij elke dag zessenzestig hoofdstukken door het gebouw rondvliegen.

“Als iemand je kent, dan accepteert men je zoals je bent, dus óók als Christen!”

Hebben wij als Christen de plicht om anderen over te halen om ook Christen te worden? Het antwoord daarop is ja, maar niet gevreesd… ik ben er persoonlijk voor, en samen met vele mede-Christenen, om gewoon eens een gesprek aan te gaan hierover als het moment ‘per toeval’ aanbreekt. Gewoon heel simpel, op die speelse manier of gewoon helemaal niet! Gewoon op dat ‘moment van toeval’ dat het gesprek erover begint of erin overgaat! Ga dit niet forceren, is mijn instelling. God stuurt je er ook in als het de bedoeling is! Laatst, toen ik even bezig was met een opdracht, had ik even Christelijke muziek opgezet, en wat was het heerlijk om het lied van God ook dáár te kunnen beluisteren! En wat de ander zegt, ach… laat je niet gek maken en eindig met een glimlach… Wat doe jij als je de hele dag door metal of hardcore zou moeten aanhoren? Juist, ik zou ook hard weglopen! Een mening mag altijd gegeven worden…

“God stuurt je erin als het de bedoeling is… Forceer het niet!”

Het hoofdmotto is naar mijn mening: “blijf respectvol in je houding, dat van jezelf en naar anderen!” Of het nu Jezus Christus is, Allah, Jehova, Joods of Atheïst…